Πρωτιά της Χρυσής Αυγής σε δημοσκόπηση

Όπως ενημερωθήκαμε χθες το site των Παραπολιτικών κατέβασε τη δημοσκόπηση που έδειχνε τη Χρυσή Αυγή να κινείται πάνω από τα όρια της αυτοδυναμίας και κοντά στο 50%. Εμείς ψάξαμε και βρήκαμε τη νέα αυτή δημοσκόπηση αλλά μιλήσαμε και με τους αντισυστημικούς Χρυσαυγίτες βουλευτές. 

Όπως θα δείτε και στο γράφημα παρακάτω η Χρυσή Αυγή τελικά πήρε ποσοστό γύρω στο 60% που της δίνει την αυτοδυναμία μέσα στη βουλή πράγμα που δεν είχε καταφέρει ούτε η Χούντα του Παπαδόπουλου. Χωρίς τανκς, χωρίς στρατό το αντισυστημικό κόμμα της Χρυσής Αυγής εκμεταλλευόμενοι μόνο την έλλειψη παιδείας αλλά και τον πόνο των Ελλήνων, κινητοποίησε τους οπαδούς της και ψήφιζαν σωρηδόν και φανατικά στο γκάλοπ των Παραπολιτικών. Μόνο εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι πάνω από το 60% των ψήφων προήλθαν από IP της ΓΑΔΑ.

Το συσσίτιο της ντροπής

Κατά τη διάρκεια της διανομής ακούγεται ο ύμνος των Ναζί

Από τον Μαϊο του 2012 και μετά η Χρυσή Αυγή έχει βάλει στην καθημερινότητα μας πλέον τη βια και τον τραμπουκισμό. Βία λεκτική αλλά και σωματική. Τσαμπουκάς ψωρουπερηφάνειας του Ελληνα. Με την απόλυτη στήριξη της ΕΛΑΣ η Χρυσή Αυγή καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα, παραβιάζει το Σύνταγμα και σίγουρα κάποια στιγμή θα επιχειρήσει την καταλυσή του. Παρά τις εξαγγελίες του Καμίνη και του Δένδια για απαγόρευση κάθε συγκέντρωσης η Χρυσή Αυγή με το έτσι θέλω (βασικά με το γιατί μπορώ της αστυνομίας) μοίρασε χθες τρόφιμα μόνο σε Ελληνες. 

ΜΑΤ και Ναζί στην ίδια πλευρά

 Εκμεταλλευόμενη την πείνα των ανθρώπων προσπαθούν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους αλλά και να κερδίσουν της εντυπώσεις από ένα σύστημα που καταρρέει. Ένα σύστημα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στήριζε και στηρίζει την ανισότητα, την ατιμωρησία, δικαίωνε το νόμο του ισχυρού και διατυμπάνιζε την εξίσωση των άκρων. Παρόμοιεςκινήσεις «φιλανθρωπίας» είχε κάνει και η Κου-Κλούξ-Κλαν πολλά χρόνια για να προσπαθήσει να καλύψει τα εγκλήματα της αλλά και να κερδίσει νέους οπαδούς που δεν μπορούσαν να δουν την υποκρισία και τα οφέλη πίσω από αυτές τις κινήσεις.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κωλοφάρα από τους νεοέλληνες. Όλοι απ' τη Μανωλάδα καταγόμαστε

Δεν με αφορά αν θυμώσεις κι αν με απειλήσεις μπουζουκόκαβλε φασίστα νεοέλληνα. Που έχεις κάνει τη χώρα μου να αντανακλά το βρώμικο χνώτο από τα σαπισμένα δόντια σου κι εμένα εξόριστο. Εσύ γιόρτασες προκαταβολικά το Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα. Πυροβολώντας στο ψαχνό 200 εξαθλιωμένους Μπαγκλαντεσιανούς που ήθελαν τα δεδουλευμένα τους για να τρως φραουλίτσες.

 

Καταλαβαίνεις; Όχι δεν καταλαβαίνεις. Ένα γεγονός που σε όποια χώρα αν συνέβαινε, θα ήταν πρωτοσέλιδο. Θα έπεφταν κεφάλια. Είδα τις σημερινές εφημερίδες. Μόνο δύο το είχαν κύριο πρωτοσέλιδο. Οι υπόλοιπες στα ψιλά. Σκέψου τώρα πως θα το χειριζόντουσαν οι πουτάνες της ενημέρωσής σου, αν συνέβαινε το αντίθετο. Αν κάποιοι Μπαγκλαντεσιανοί είχαν πυροβολήσει στο ψαχνό 200 Έλληνες. Εθνική ντροπή και δικαίωση της Χρυσής Αυγής. Λίγο πριν το Πάσχα. Με τα media να θεωρούν πιο σημαντικό θέμα τα κατασκευασμένα χαράτσια και τις δηλώσεις των τραβεστί πολιτικών. Σου είναι αρκετό τώρα να καταλάβεις τι ψηφίζεις; Τι υποστηρίζεις; Σε τι είσαι συνένοχος;

Ναι, ας μας κάνουν λιώμα όχι μόνο οι τρόικες, αλλά ο οποιοσδήποτε. Μας αξίζει. Επηρμένα αρχίδια με γούνα δολοφονημένης αλεπούς είμαστε εδώ και δεκαετίες. Κι αυτό πληρώνεται. Με στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών, αυτών τουλάχιστον που δεν μας κάθονται να τους πηδήξουμε τσάμπα. Και στη Γερμανία, όταν αποκαλύφτηκαν οι θηριωδίες του Άουσβιτς, αυτό λέγανε οι γείτονες: "Μα δεν φανταζόμασταν τι συνέβη". Όλη η νεοελληνική οικονομία, το θαύμα (?) της και η κατάρρευση της, εκεί βασίστηκε. Στη συνενοχή μπάτσων και αρχόντων.

"Εικόνες που προκαλούν ντροπή" λένε τα τσόλια των ειδήσεων. Όχι. Εικόνες που προκαλούν οργή. Σε ένα κράτος, που δημοσιεύει άμεσα φωτογραφίες από δούλες πόρνες με HIV, αλλά δυσκολεύεται να δημοσιεύσει φωτογραφίες των δολοφόνων στη Νέα Μανωλάδα. Προφανώς επειδή δεν αποκαλούν δημόσιο κίνδυνο για τους Έλληνες.

Λες και κανείς δεν ήξερε, χρόνια τώρα, τι εθνικότητας είναι οι πουτάνες που πληρώνουμε 10 ευρώ για να τις ξεφτιλίσουμε στο πήδημα. Λες και κανείς δεν ξέρει τόσα χρόνια τι εθνικότητας είναι αυτοί που μας αδειάζουν τους βόθρους και μας μαζεύουν τα βιολογικά οπωροκηπευτικά για να έχουμε καλά την υγειά μας. Με το ένα δέκατο των χρημάτων που εμείς, ως περήφανοι Έλληνες, συνεχίζουμε να πληρώνουμε για να πιούμε μια βότκα σε ένα κωλόμπαρο.

Η βία φέρνει βία. Και ειλικρινά στο λέω, ακόμα και τον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο στον κόσμο, δηλαδή τη μάνα μου, αν αύριο κάποιος λαθρομετανάστης τη σφάξει για να τη ληστέψει, δεν μπορώ να τον κατηγορήσω. Θα θελήσω να τον εκδικηθώ, να τον δολοφονήσω, αλλά θα σταματήσω. Γιατί η μάνα μου ήταν αυτή που με έμαθε να σέβομαι την ανάγκη του άλλου για φαΐ και αξιοπρέπεια. Το θυμό του απέναντι στον εξευτελισμό που του δείχνουμε ακόμα και με τη φυματική μας, ανταλλακτική φιλανθρωπία.. Η μάνα μου μέ έμαθε να αγαπάω τον άνθρωπο, ακόμα και στη χειρότερη εκδοχή της φύσης του και να τη δικαιολογώ. Ειδικά αν αυτή τη χειρότερη εκδοχή, την προκάλεσα εγώ με τη ναρκωμένη συνενοχή μου, σε ένα ανθρωποφαγικό σύστημα με Θεό το χρήμα και σφαχτό για θυσία τον άνθρωπο.

Η μάνα μου με έμαθε ότι ο χριστιανισμός, στον πυρήνα της φιλοσοφίας του, είναι αδελφικός με την ιδεολογία (δε μιλάω για την εφαρμογή) του κομμουνισμού. Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλές δικαιολογίες. Λίγο πριν το Πάσχα που θα γιορτάσεις τη θυσία του Θεανθρώπου για τη δική σου σωτηρία. Αξιοπρεπής και αδιάφορος απέναντι στη θυσία όλων όσων σου παρέχουν την επίπλαστη ευημερία σου. Αδιάφορος απέναντι στον μετανάστη και τον διαφορετικό από σένα, όσο δεν έχεις κέρδος να τον χρησιμοποιείς. Κι αγκαλιά με μια κολόνα του Παρθενώνα, που θα σου συνιστούσα ειλικρινά, να τη βάλεις στον κώλο σου. Όπως χώνεις τη σούβλα στο αρνί, μπας και αποκτήσεις ανθρώπινη γεύση. Όταν θα έρθει η ώρα να σε φάνε. Με γαρνιτούρα φραουλίτσες από τη Νέα Μανωλάδα, ποτισμένες αίμα που έχυσες. Καλό μου Πάσχα μικρό μου σφαχτό. Δε φταίω εγώ αν προτίμησες να βελάζεις ενώ μπορούσες να μιλήσεις.

Tάσος Θεοδωρόπουλος

Νυχτώνει νωρίς

Κι ας έγραφε εκείνος εκεί ο ποιητής που λεγόταν Γιάννης Ρίτσος (και έλπιζε πως ο 20ός αιώνας ο λαμπαδηφόρος και λαμπαδιασμένος 20ός αιώνας είναι η τελευταία "προ Ανθρώπου Εκατονταετία") τα παρακάτω: 

"Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη. Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη". 

Άντε τώρα να εξηγήσεις "τι εννοεί ο ποιητής" στο 8χρονο παιδάκι κάποιας μακρινής Αλεξανδρούπολης (όχι χιλιομετρικά, αλλά μακρινής σαν τοπόσημο ενός ετερότοπου φρίκης και ταυτόχρονα φρικαλέα κοντινού) που πιάστηκε με τα κεριά στο χέρι. Τα είχε πάρει από την εκκλησία, όπως είπε το ίδιο, για να μπορέσει να διαβάσει για το σχολείο. "Δεν έχουμε στο σπίτι ρεύμα", είπε, "μας το έκοψαν και δεν μπορώ να διαβάσω, γιατί νυχτώνει νωρίς". 

Νυχτώνει νωρίς ακόμα. Και νυχτώνει βαθιά, πουλάκι μου. Κι ας έγραφε εκείνος εκεί ο ποιητής που λεγόταν Γιάννης Ρίτσος, πως "Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα / κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει". Τώρα το παιδί κοιμάται και ξυπνάει μέσα στον πόλεμο. Το παιδί κοιμάται και ξυπνάει μέσα στο πηχτό σκοτάδι της απελπισίας που το έχουν καταδικάσει τα πολιτικά κατακάθια τού σήμερα, αυτός ο φασιστικός εσμός που έχει επικαθήσει στην ήδη καθημαγμένη καθημερινότητα σαν κακόηθες μελάνωμα, αυτοί οι μελανοχίτωνες της αριθμητικής και του ίδιου κέρδους, αυτά τα τέρατα από τους Φαήλους Κρανιδιώτηδες και τους Χρύσανθους Λαζαρίδηδες μέχρι τους θιασώτες μιας πυώδους "αγάπης", όπως ο μητροπολίτης Αμβρόσιος. Και ενδιαμέσως όλος ο αχνός της κόλασης που αναδύεται από τις φαιότατες γραβάτες μιας τρικομματικής (και τριτοκοσμικής) κυβέρνησης μαζί το έμεσμα που ονομάζεται Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. 

Αυτά τα τέσσερα αφηνιασμένα άλογα της καταστροφής που ποδοπατούν ό,τι βρίσκεται στο διάβα τους. Άλλωστε (και γι' αυτό μίλησα για φαιότατες γραβάτες) μην ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο περίπλοκους κόμπους της γραβάτας, ονομάζεται "τέσσερα άλογα" επειδή μιμείται τον κόμπο που χρησιμοποιούσαν οι αμαξάδες για να δένουν τα γκέμια στα αριστοκρατικά τέθριππα. Κάτι θα ξέρουν επ' αυτού τα φαιδρά αποπλύματα τύπου Κεδίκογλου και οι

Σε λίγο θα μας πουν ότι ο Τσίπρας συναντά τον Μπιν Λάντεν...

Μην είδε κανείς τον Αλέξη Τσίπρα να πυροβολεί με καλάσνικοφ τα γραφεία της ΝΔ; Μην τον είδε να συναντά μυστικά τον Οσάμα μπιν Λάντεν (κι ας είναι νεκρός ο πρώην αρχηγός της Αλ Κάιντα, ποιος ασχολείται με λεπτομέρειες...); Μήπως ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται υπογείως για την αποσταθεροποίηση του ελληνικού κράτους, πάνω που άρχισε η ανάκαμψη και ο πολίτης ευημερεί -ή έτσι, τουλάχιστον, προσπαθούν να μας πείσουν; Δεν το νομίζω...

Τότε γιατί, αίφνης, και ενώ όλα όσα κάνει η τρικομματική κυβέρνηση, είναι καλώς καμωμένα, χρειάζεται να ανακαλυφθεί ένας «εχθρός»; Από που προκύπτει, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της βίας, ώστε να καλείται καθημερινά από τις αρμόδιες αρχές, να καταδικάσει ακόμα και το... γκαζάκι που άναψε μια νοικοκυρά, για να ψήσει ελληνικό καφέ; Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ' εξοχήν ένα κόμμα, που υποστηρίζει τα κοινωνικά κινήματα και τάσσεται στο πλευρό των ενεργών πολιτών, που αντιτίθενται στο πολιτικό κατεστημένο. Αυτό σημαίνει ότι είναι αυτομάτως και υπέρ της βίας; Ποιας βίας; Αυτής που προέρχεται από τη χαμηλότερη κοινωνική διαστρωμάτωση, ως αντίδραση σε πολιτικές που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πάνω στον ταλαιπωρημένο Έλληνα, από το ίδιο, επί σειρά δεκαετιών, πολιτικό καθεστώς;

Είναι άλλο πράγμα η κριτική απέναντι στις θέσεις και τις προτάσεις ενός πολιτικού κόμματος και άλλη η συνειδητή ισοπέδωση των πάντων, η προπαγάνδα ότι πίσω απ' όλα τα δεινά του τόπου αυτού βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. «Λόμπι της δραχμής», ισλαμοποίηση της χώρας, «μπαχαλάκηδες», τρομοκρατία... Όταν δεν έχεις στοιχεία, για να ενοχοποιήσεις κάποιον, τότε απλά «κατασκευάζεις» ενόχους και δείχνεις με το δάχτυλο «αόρατους» εχθρούς. Καλλιεργώντας, άλλωστε, ένα κλίμα φόβου, ελπίζεις ότι θα «μαντρώσεις» και εκείνους που επιμένουν να αντιστέκονται και να φωνάζουν. Τόσες και τόσες κυβερνήσεις -και όχι μόνο στην Ελλάδα- το έκαναν, γιατί όχι και η σημερινή;

Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω... Αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, λίγο πριν την περσινή διπλή εκλογική αναμέτρηση, θα διαπιστώσει ότι πολλοί -πολιτικά πρόσωπα, media και άλλοι- ζητούσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του να «ωριμάσουν», να επιδείξουν ένα πιο κυβερνητικό προφίλ, αν θέλουν να ανέβουν κάποια στιγμή στην εξουσία. Και τώρα που ο Τσίπρας συναντά τον Σόιμπλε στο Βερολίνο και μεταβαίνει στις ΗΠΑ για επαφές και συνομιλίες, είναι οι ίδιοι που τον κατηγορούν ότι ρίχνει... νερό στο κρασί του και αποκηρύσσει τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Είναι οι ίδιοι που «ξεσπαθώνουν», επειδή μία δημοσκόπηση έφερε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μισή μονάδα πίσω από τη ΝΔ...

Είναι οι ίδιοι, ακόμη, που «είδαν» τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βγαίνει νικητής από την προσωπική του «μονομαχία» με τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, μόνο και μόνο επειδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφώς πιο ήπιος στην προσέγγισή του, αλλά με τεκμηριωμένες θέσεις και ερωτήσεις, την ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ένας «μαινόμενος ταύρος», που ξιφουλκούσε κατά πάντων, ανεβάζοντας στα ύψη τα... ντεσιμπέλ της αντιπαράθεσης. Ξεχνούν ίσως ότι «ο γάτος σκούζει, όταν είναι από πάνω», όπως λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Και, για να το λέει ο λαός, κάτι παραπάνω θα ξέρει...

Είναι οι ίδιοι, λοιπόν, που αίφνης «ενοχλούνται» από το ηγετικό και σοβαρό προφίλ που επιχειρεί να χτίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Και επιμένουν να του επιτίθενται, συνεχίζοντας να χαρακτηρίζουν την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΧΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση ως ένα συγκυριακό φαινόμενο, που αποδίδεται στην κοινωνική δυσαρέσκεια. Μα, η κοινωνική δυσαρέσκεια από τα δυσβάσταχτα μέτρα είναι εδώ, μπροστά μας, είναι «χειροπιαστή», δεν μπορείς να την αγνοήσεις και θα κρατήσει χρόνια, όσο θα εφαρμόζονται πολιτικές εις βάρος του λαού. Δεν πρόκειται να «ξεθυμάνει». Γιατί λοιπόν είναι κακό να «επενδύει» ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική δυσαρέσκεια;

Θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή, να «πουλήσει» ιδεολογία; Και ποια ακριβώς ιδεολογία; Αυτήν που έφερε τρία κόμματα με εκ διαμέτρου αντίθετες καταβολές, σε μια... αναγκαστική συγκατοίκηση, με μόνο κοινό στόχο την εφαρμογή αποτυχημένων και ανάλγητων πολιτικών και τη συγκάλυψη κάθε «σκιάς» του παρελθόντος; Αυτό μας λένε; Εάν ναι, τότε λυπάμαι, αλλά ευχαριστώ... Δεν θα πάρω...

Πηγή: Βασ. Αναστασόπουλος