Είναι κάπως περίεργο να βλέπεις ξένους ευρωβουλευτές να μιλάνε για την ελληνική κρίση όπως δεν έχει μιλήσει όχι πολιτικός, αλλά ούτε και δημοσιογράφος. Ξεφεύγουν από την κοινή κριτική και αναφέρουν με παραδείγματα και αναλύσεις τα λάθη του Μπαρόζο και της τρόικας. Όσο καχύποπτοι είμαστε με τους έλληνες πολιτικούς άλλο τόσο είμαστε και με αυτούς. Δεν ξέρουμε αν εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα ή έχουν όντως αγανακτήσει από τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων προς την Ελλάδα αλλά όπως και να έχει η άποψη τους έχει το λιγότερο ενδιαφέρον.
Nigel Paul Farage: Πρόκειται για έναν Βρετανό πολιτικό και πρόεδρο της UK Independence Party. Είναι πλέον μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 1999. Μέχρι το 1992 ήταν μέλος του συντηριτικού κόμματος της Αγγλίας και έφυγε επειδή δεν ήθελε να υπογραφεί η συνθήκη του Μάαστριχτ σε αντίθεση με το μέχρι τότε κόμμα του. Στα δύο βιντεάκια που ακολουθούν ο Farage αναλύει τα λάθη της ΕΕ στο θέμα της Ελλάδας ενώ αναφέρει ότι έχουν τοποθετηθεί μαριονέτες στις πρωθυπουργίες της Ιταλίας και της Ελλάδας.
Daniel Marc Cohn-Bendit: Γαλλογερμανός πολιτικός και ηγετική φυσιογνωμία του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και του Μάη του 68'. Αρχικά μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας την οποία θα εγκαταλείψει με μια ομάδα συμφοιτητών του στη πανεπιστήμιο της Ναντέρ για να ενταχθεί στο Μαύρο και Κόκκινο. Από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων του Μάη θα εκδιωχθεί από το γαλλικό έδαφος και θα του απαγορευτεί η είσοδος μέχρι το 1978. Τη δεκαετία του 70' θα δραστηριοποιηθεί στο εναλλακτικό κίνημα.
Η κριτική που ασκείται στην Ευρώπη είναι πολύ έντονη σχετικά με το νέο Ιταλό επικεφαλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον Έλληνα πρωθυπουργό, καθώς και τον πρωθυπουργό της Ιταλίας και τις σχέσεις τους κατά το παρελθόν ή το παρόν με την τράπεζα Goldman Sachs. Πρόσωπα κλειδιά στην κρίση της Ευρώπης, οι Mario Draghi, Λουκάς Παπαδήμος, Mario Monti, όλοι έχουν παρασκήνιο με τη ‘Government Sachs’.
Η Goldman Sachs θεωρείται από πολλούς μεταξύ των πιο πολιτικοποιημένων εταιρειών της Wall Street. Της είχε αποδοθεί το προσωνύμιο ‘Government Sachs’ στις ΗΠΑ, καθώς πολλοί από το προσωπικό της κατείχαν υψηλά ιστάμενες θέσεις στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Εικόνα 1 : Τελικά υπάρχουν και στην Ευρώπη τα «δικα μας παιδιά;»
Ο Mario Draghi, πρώην διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας καθώς και του ιταλικού Ταμείου του Κράτους με PhD στα οικονομικά από το MIT, διετέλεσε αντιπρόεδρος στο Ευρωπαϊκό παρακλάδι της Goldman Sachs από 2002-2006, πριν γίνει διοικητής της Κεντρική Τράπεζας της Ιταλίας. Περίπου εκείνον τον καιρό, η Goldman και άλλες κορυφαίες εταιρείες της Wall Street είχαν σχεδιάσει συμφωνίες παραγώγων (derivatives) που «κουκουλώναν» το χρέος της Ιταλίας και της Ελλάδας. Ο Draghi είπε ότι οι συμφωνίες που κατέστησαν δυνατή της συμμετοχή της Ιταλίας στο ευρώ παρότι δεν πληρούσε τα κριτήρια, έγιναν πριν από την περίοδο που αυτός ήταν στην Goldman Sachs.
O Λουκάς Παπαδήμος, του οποίου τα πτυχία συμπεριλαμβάνουν το MIT, του έχει επίσης ασκηθεί κριτική για παρόμοιους οικονομικούς ελιγμούς. Δεν υπήρξε υπάλληλος της Goldman Sachs, διετέλεσε όμως δοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος την περίοδο 1994-2002, και δούλεψε σκληρά για να εξασφαλίσει την επιτυχημένη είσοδο της χώρας του στο κλαμπ της ενιαίας ισοτιμίας.
Ο Mario Monti υπήρξε ένας διεθνής σύμουλος της Goldman Sachs από το 2005. Πριν από αυτό ήταν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για 10 χρόνια, πρώτος υπεύθυνος επί των εργασιών των εσωτερικών αγορών της ΕΕ, κι έπειτα κατείχε το ισχυρό χαρτοφυλάκιο διαγωνισμών.
Η Goldman Sachs αντιμετωπίζει σοβαρή έκθεση σε μεγάλες αγωγές προερχόμενες από την κρίση επισφάλειας, από Ευρωπαίους κι Αμερικανούς ενάγοντες, καθώς κι υποψίες εξαπάτησης στην Ευρώπη, σημειωτέον συνδεδεμένες με την ελληνική οικονομική καταστροφή. Και φαίνεται πως αυτό στο όποίο αναφερόταν ο Ιταλός οικονομολόγος Gustavo Piga ως «θανάσιμο σφυχταγκάλιασμα που άρχισε μεταξύ κυβερνήσεων και τραπεζών» κάθε άλλο παρά κοντεύει να τελειώσει.
Παραδόξως πλεόν, η Ευρώπη βρίσκει προσωπικότητες της επονομαζόμενης «Government Sachs» σε θέσεις υπερβολικής ισχύος, τόσο σε εθνικές κυβερνήσεις όσο στο ίδρυμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα ερωτηματικά περί πιθανής σύγκρουσης συμφερόντων και της νομιμότητας της πρόσβασης της σε κινητήριους μοχλούς τους κράτους πληθαίνουν...
Συνεπώς είναι κάτι παραπάνω από εύλογη η απορία για το αν πρόκειται για μια συγκυρία ή για μια ευκαιρία να αναλάβουν τα ηνία αυτοί που πραγματικά έχουν τον έλεγχο της Ευρώπης και της κρίσης όλα αυτά τα χρόνια. Κι είναι επίσης απορείας άξιον αν τίθεται θέμα ασυμβίβαστου. Όπως και να έχει το παράδοξο της υπόθεσης έγκειται στην ανάθεση της καθοδήγησης των χωρών ώστε να βγουν από την κρίση, στα πρόσωπα-κλειδιά για την είσοδό μας σε αυτήν που τυγχάνει κιόλας να επαγγέλονται τραπεζίτες...
Ίσως πάλι να πρόκειται για θετική εξέλιξη, γιατί το πολύ πολύ να τα κουκουλώσουν και πάλι. Το θέμα είναι τι κουκουλώνουν και σε ποιού τα μάτια ρίχνουν στάχτη, του απλού κόσμου ή των οικονομολόγων... το πρώτο που σου ‘ρχεται στο μυαλό...
"Μέσα από την κρίση, έρχεται η Αναγέννηση". Εικόνες αποσύνθεσης από το θάνατο του Αλέξη, μέχρι σήμερα συνθέτουν ένα πρωτότυπο ντοκυμαντέρ, με τίτλο The Prism 2011. Δείτε το βίντεο της Ελλάδας του σήμερα μέσα από τα μάτια 14 φωτορεπόρτερ.
Είναι μία ομάδα με έφεση στη φωτογραφία και την απεικόνιση μίας άλλης πραγματικότητας. Αυτής που φαίνεται μέσα από το φακό.
Πιστοί στο ρητό "η ικανότητα καταγραφής του χρόνου είναι αυτή που μεταφέρει τις μνήμες από γενιά σε γενιά", 14 φωτορεπόρτερ συναντήθηκαν στην Ελλάδα που χτυπήθηκε από την πρωτοφανή κρίση του Ιανουαρίου του 2010.
Οι εικόνες που συνέθεσαν αντιστοιχούσαν σε χιλάδες ανείπωτες λέξεις. "Οι Έλληνες βρέθηκαν αντιμέτωποι με πολλά ερωτηματικά, όχι μόνο σχετικά με το μέλλον, αλλά και με το παρόν του ελληνικού έθνους, και το ρόλο του στη διεθνή κοινότητα. Σε αυτήν την ιστορική καμπή, ποιοι είναι οι ήρωες που αναδύονται μέσα από τα συντρίμια και τη σκόνη;", αναρωτήθηκαν οι ίδιοι.
Και από εκεί γεννήθηκε το The Prism 2011. Mία συλλογική καταγραφή της Ελλάδας του χειμώνα 2010-2011, μέσα από το φακό της ομάδας των "14" που έγιναν, για πρώτη φορά, multimedia αφηγητές, με την υποστήριξη των δημιουργών.
To The Prism GR2011 γυρίστηκε σε χρονικό διάστημα 16 εβδομάδων. Οι σκηνοθέτες Νίνα Μαρία Πασχαλίδου και Νίκος Κατσαούνης συνέλαβαν την ιδέα αυτή, θεωρώντας την ως έναν επαναστατικό τρόπο για να μοιραστούν τις ιστορίες τους.
"Σήμερα, οι νέες τεχνολογίες έχουν προκαλέσει μια πραγματική επανάσταση στην αφήγηση και τη διάδοση των ιστοριών. Η δημοσιογραφία περνά από τα χέρια των λίγων στο ευρύ κοινό, το οποίο, έχει πλέον τη δυνατότητα να πει τη δική του ιστορία μέσα από τη δική του ματιά", ισχυρίζονται οι ικανότατοι δημιουργοί που έφτιαξαν το πρωτότυπο ντοκυμαντέρ στην ιστοσελίδα τους theprism.gr.
Το The Prism GR2011 ενώνει διαφορετικές οπτικές και εξερευνά τις πολύπλευρες διαστάσεις ενός βασανισμένου τόπου.
Συνδυάζοντας τα multimedia - ένα μοναδικό εργαλείο αφήγησης- και τις κάμερες D-SLR, το The Prism είναι ένα συλλογικό ντοκιμαντέρ από ανερχόμενους φωτορεπόρτερ, οι οποίοι συμβάλλουν στη δημιουργία του με την εμπειρία τους αλλά και την προσωπική τους ματιά.
Για το The Prism συνεργάζονται, ακόμη, διακεκριμένοι δημοσιογράφοι, σημαντικοί μουσικοί και πολλοί άλλοι δημιουργικοί συντελεστές, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων το The Prism δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Παρακολουθήστε τοασύλληπτο βίντεο για την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας. Αυτής που συνδυάζει τα όμορφα τοπία, τα δεκάδες νησιά, τα προβλήματα στη γραφειοκρατία και την ελλιπή πρόνοια για τα ΑΜΕΑ, μέχρι εκείνη που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία με τα επεισόδια του περασμένου Ιουνίου. Πιο επίκαιρος από ποτέ ο θάνατος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει [...] Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά [...] Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε
Ο Frankenstein έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού.Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα tango ελλειπτικό. Δεν υπάρχει μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος και αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων, βασανισθέντων και νεκρών. Και το tango να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στις φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της γης. Εκατομμύρια περισσότεροι απ’ όσους εννοούνε ν’ αντιδράσουνε στο τέρας, και εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στις αγροτικές ερημιές.
Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται. Τί να τους πω και πώς να τους το πω; Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;
Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι απ’ τους εχθρούς.
Θα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε, μέσα στη τάξη του σχολείου.Με πλησιάζει ένας ψηλός συμμαθητής, μ’ ένα δυσάρεστο έκζεμα στο δέρμα του προσώπου του, στραβή τη μύτη και ξεθωριασμένα τα μαλλιά του, ακατάστατα. Ήταν η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς.
- Πώς λέγεσαι, ρωτάει, ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυο άλλοι, δικοί του φίλοι.
- Βασίλης, του απαντώ.
- Και που μένεις, εκείνος εξακολουθεί.
- Πάνω στο λόφο, του λέω και τον κοιτώ στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φανούν τα χαλασμένα δόντια του. Μου λέει:
- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη. Είσαι λοιπόν εχθρός. Και μου δίνει μια στο κεφάλι με το χέρι του, που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ. Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω. Μα συγκρατιέμαι. Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται. Προς το παρόν. Γιατί θα τον ξαναδώ: Εισπράκτορα, εκπαιδευτή στο στρατό, τηλεγραφητή, κλητήρα στο υπουργείο, αστυνόμο, μουσικό στην ορχήστρα, παπά στην ενορία, συγκάτοικο στην πολυκατοικία, γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο και τέλος νεκροθάφτη, όταν πετύχει να με θάψει.
Η μορφή του τέρατος είναι πολύχρωμη. Χιλιάδες φωτεινές επιγραφές με άθλια ονόματα καλλιτεχνών, συλλόγων και εταιριών αυτοκινήτων, στοιβάζονται στην οπτική περιοχή των περαστικών, που επιζητούν να σπάσουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια για να μπουν μέσα να προφυλαχτούν από τις πόρνες, τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα και τις για πάντα ασύλληπτες υπερηχητικές μοτοσυκλέτες. Προχτές, έτσι για κέφι, αναποδογύρισα μια λεωφόρο ασφαλτοστρωμένη, και την είδα πάνω μου, να ξετυλίγεται επικίνδυνα προς την απόλυτη ερημιά της θάλασσας. Ζήτησα να επανέλθω στη ορθία μου στάση, επί της λεωφόρου, αλλά είχε ξημερώσει στο μεταξύ και η εφαρμογή του Οδικού μας Κώδικα δεν μου επέτρεπε την επαναφορά της λεωφόρου στην αρχική της θέση. Έτσι, η μεν λεωφόρος παρέμεινε μετέωρος, κι εγώ, επέστρεψα στο σπίτι μου πεζή.Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράσταση τους με Shakespeare, Schiller καί Αισχύλο, μια και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ’ αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Και τρέχουνε στις τράπεζες ν’ αλλάξουνε συνάλλαγμα. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο. Το ερώτημα περνάει απ’ τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε και πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
Θυμάστε τι έγινε στην "Ερωφίλη", από την προηγούμενη φορά. Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι, όταν παρουσιαζότανε η μορφή ενός τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου του και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπο του η μορφή του τέρατος, με τον διαμελισμό του Πανάρετου, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.
Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος.
Σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη στο blog με τις κωλοτούμπες που έχουν κάνει κατα καιρούς οι πολιτκοί και όχι μόνο της χώρας. Αρχίζουμε από τον Καρατζαφέρη, ο οποίος κάνει ότι μπορεί κάθε φορά για να αποδείξει ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος στόχος παρά μόνο η συμμετοχή του στην κυβέρνηση, δυστυχώς με οποιοδήποτε κόστος.
1ο βίντεο: Στο παρακάτω βίντεο ο χέρι-χέρι αναφέρει ότι οι Προβόπουλος και Παπαδήμος δεν έχουν το ανάστημα να σταθούν απέναντι στους Ευρωπαίους. Προφανώς τότε δεν ήξερε όιτ μπορεί να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα ώστε να αρχίσει να γλείφει.
2ο βίντεο: Βγαίνοντας εξαργισμένος από το Προεδρικό Μέγαρο δηλώνει ότι μόνο ο Παπαδήμος μπορεί να σταθεί σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας απέναντι στους Ευρωπαίους. Αυτές οι δυο δηλώσεις έχουν μόνο 5 μήνες διαφορά. Τι άλλαξε ενδιάμεσα στην προσωπικότητα του Παπαδήμου κανείς μας δεν ξέρει.
Το χειρότερο είναι ότι τα ΜΜΕ αναμασάνε ότι ο Καρατζαφέρης ήταν αυτός που βοήθησε στη δημιουργία της οικουμενικής κυβέρνησης με την πρόταση Παπαδήμου. Πόσοι από αυτούς πραγματικά το πιστεύουν και τι προσπαθούν να καταφέρουν με αυτό;
Πως θα έβλεπαν τα σημερινά μεσα μαζικής ενημέρωσης μια βραδιά σαν αυτή της 17ης Νοέμβρη του 1973. Ένα πολύ ενδιαφέρον χιουμοριστικό και λυπηρό(η αλήθεια πονάει) άρθρο για τους σημοσιογράφους του σήμερα από το site www.theinsider.gr και το blog του The_Stranger:
(σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια είχα τη φαεινή ιδέα να "μεταφέρω" τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στη σημερινή εποχή και να αναρωτηθώ πώς θα αντιδρούσαν τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Διάβασα ξανά εκείνο το post, και συνειδητοποίησα ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τότε, κάποια άλλα όμως καθόλου. Το "πείραξα" λίγο, λοιπόν, και ιδού τι θα βλέπαμε και θα διαβάζαμε αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνέβαινε σήμερα...)
(δελτίο ειδήσεων Mega Channel, ώρα 20:00 ακριβώς – before the tanks)
- Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Με αγωνία παρακολουθεί το πανελλήνιο τις δραματικές σκηνές που εκτυλίσσονται από τα ξημερώματα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Ομάδα κουκουλοφόρων έχει καταλάβει το κτίριο, από το οποίο συνεχώς ακούγονται συνθήματα κατά της κυβέρνησης, καθώς και το συνηθισμένο πια "να καεί-να καεί το μπιπ η Βουλή". Ο στρατός είναι σε θέση ετοιμότητας και οι εντολές του Πρωθυπουργού είναι σαφείς: "Ανακατάληψη του Πολυτεχνείου με οποιοδήποτε κόστος".
(ακολουθεί ρεπορτάζ με αποκλειστικές εικόνες από τις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι καταληψίες στον χώρο)
- Μάλιστα...Γιάννη Πρετεντέρη, ποιο είναι το σχόλιό σου;
- Όλγα μου, το πράγμα εδώ είναι σαφές: Ένα τσούρμο καλόπαιδα έχουν καταλάβει με το έτσι θέλω έναν ιστορικό χώρο και νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν εκεί μέσα. Ε, όχι, αυτό είναι απαράδεκτο! Να ασχολούμαστε δηλαδή τώρα όλοι εμείς με τις αλητείες των γνωστών-αγνώστων! Ε, όχι!
- Παύλο Τσίμα, τι λες κι εσύ;
- Αν και συμφωνώ με τον Γιάννη σε κάποια από αυτά που είπε, νομίζω ότι η οργή των φοιτητών είναι εν μέρει δικαιολογημένη. Οι νέες εξαγγελίες της κυβέρνησης δημιουργούν ένα αδιέξοδο στην εκπαίδευση και τα παιδιά λογικό είναι να ξεσηκωθούν για ένα καλύτερο μέλλον, αν και διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο που επιλέγουν να το κάνουν.
- Έχουμε κοντά μας και τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος θα μας δώσει τη δική του άποψη για τα γεγονότα.
- Όχι απλά τη δική μου άποψη, κυρία Τρέμη, αλλά την άποψη που εκφράζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός, τον οποίο εκπροσωπώ με την παρουσία μου στο ελληνικό κοινοβούλιο και τη συμμετοχή μου στην κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτοί οι αλήτες που εδώ και δεκαετίες εκμεταλλεύονται το πανεπιστημιακό άσυλο για να καλύψουν τις παράνομες δραστηριότητές τους είναι οι ίδιοι που σήμερα βεβηλώνουν ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Όταν εγώ είχα εισηγηθεί στη Βουλή την κατάργηση του ασύλου και την 24ωρη περιφρούρησή των Πανεπιστημίων από ειδικούς αστυνομικούς, κανείς δεν με υποστήριξε. Αυτά τα λάθη πληρώνουμε τώρα όλοι, κυρία Τρέμη. Και για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποθάλπει τέτοια υποκείμενα στις τάξεις του. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιστορία χιλιάδων χρόνων, είναι η χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία, η μπέσα και το φιλότιμο, και αυτό δεν αλλάζει.
- Ευχαριστούμε κύριε Καρατζαφέρη, πάμε και τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, κ. Κουβέλη, να μας πει κι αυτός τη γνώμη του για τα γεγονότα.
- Καλησπέρα κ. Τρέμη, εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά καταδικάζουμε απερίφραστα την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Όσο και αν κατανοούμε την οργή του κόσμου για την κακή διακυβέρνηση της χώρας, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να δείξει κανείς την αντίθεσή του, και όχι δια της βίας. Και ειδικά της βίας απέναντι σε ένα κτίριο που συμβολίζει την ιστορία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και οπωσδήποτε αξίζει περισσότερο σεβασμό. Επαναλαμβάνω, καταδικάζουμε απερίφραστα αυτές τις ενέργειες, που δεν έχουν καμία θέση στη δημοκρατία.
- Ευχαριστούμε και τον κύριο Κουβέλη, και τώρα περνάμε στο άλλο καυτό θέμα των ημερών, που δεν είναι άλλο από την φιλανθρωπική εκδήλωση στην οποία παρέστη η πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO, κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη...
(δελτίο ειδήσεων ΝΕΤ, 21:00 και κάτι – after the tanks)
- Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Μικρής έκτασης συμπλοκές σημειώθηκαν τα ξημερώματα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, μεταξύ μερίδας αναρχικών και διμοιρίας τεθωρακισμένων του στρατού, συμπλοκές που προκάλεσαν επιπόλαια τραύματα και λεκέδες από αίμα σε αρκετά τανκς. Η αστυνομία προέβη σε συλλήψεις και κηδείες αναρχικών, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έκανε λόγο για συντονισμένη επιχείρηση των εμπλεκομένων φορέων, που αντιμετώπισαν με απόλυτη επιτυχία μία μειοψηφία ταραχοποιών που υποκινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτικές ομάδες.
(ακολουθεί ρεπορτάζ με αποκλειστικές εικόνες από τις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι καταληψίες στον χώρο)
Έχουμε μαζί μας τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κ. Χρήστο Παπουτσή. Τι ακριβώς συνέβη χθες το βράδυ στο Πολυτεχνείο, κύριε Παπουτσή;
- Αυτό που συνέβη, κυρία Στάη, ήταν ότι μια μικρή μερίδα αναρχικών, σαφώς υποκινούμενη από πολιτικές δυνάμεις του αριστερού χώρου, κατέλαβε τον χώρο του Πολυτεχνείου και επιτέθηκε βίαια στα τεθωρακισμένα που είχαν καταφτάσει για να επιβάλλουν την τάξη, προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές. Μετά από αυτήν την απρόκλητη επίθεση, και σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τα τεθωρακισμένα μπήκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, αφού είχαν ανάψει τα προειδοποιητικά φώτα τους – και το τονίζω αυτό – και έλυσαν ειρηνικά την κατάληψη. Κατόπιν αυτού, οι αστυνομικοί συνέλαβαν τους καταληψίες, οι οποίοι θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη σύντομα. Ήταν μία ακόμα μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησής μας.
- Τα κόμματα της Αριστεράς πάντως σας κατηγορούν για υπερβολική χρήση βίας...
- Κυρία Στάη, μάλλον δεν έχετε κατανοήσει, ούτε εσείς ούτε πολύ περισσότερο τα κόμματα της Αριστεράς ότι αυτό που συνέβη σήμερα ήταν μία δριμεία επίθεση στη δημοκρατία μας. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε αμέτοχοι και να αφήσουμε τους κουκουλοφόρους να βεβηλώσουν αυτό το τόσο σπουδαίο κτίριο του Πολυτεχνείου. Εξάλλου, εμείς δεν επιτεθήκαμε, απλά αμυνθήκαμε στις επιθέσεις τους. Δε φταίμε εμείς που αυτοί επιτέθηκαν με πέτρες κι εμείς αμυνθήκαμε με τανκς. Και θέλω να στείλω ένα μήνυμα στις πολιτικές δυνάμεις που υποθάλπουν τέτοιους εγκληματίες στους κόλπους τους, και να τους πω ότι με τις καταδικαστέες πρακτικές τους θέτουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία μας, και αυτό είναι κάτι που δε θα το επιτρέψουμε.
- Ισχύει δηλαδή αυτό που ακούγεται σαν φήμη, ότι σκοπεύετε να θέσετε εκτός νόμου τον ΣΥΡΙΖΑ;
- Είναι μία συζήτηση που γίνεται ακόμα και δεν μπορώ να σας απαντήσω κάτι πάνω σ'αυτό.
- Σας ευχαριστώ για τη συνομιλία, κύριε Παπουτσή, και τώρα να συνδεθούμε με την αίθουσα σύνταξης για να δούμε πώς αντιδρούν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης στα σημερινά γεγονότα, που αμαυρώνουν για μία ακόμα φορά την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό...
(δελτίο ειδήσεων Star, ώρα 19:46)
Πάταγο κάνει στην Ιταλία ένα νέο τηλεπαιχνίδι, στο οποίο συμμετέχουν μόνο γυναίκες με διαστάσεις φωτομοντέλου, οι οποίες δεν διστάζουν να δείξουν τα πλούσια προσόντα τους στον φακό, ανεβάζοντας την τηλεθέαση και την τεστοστερόνη των τηλεθεατών στα ύψη.
("Φάκελοι", ΣΚΑΪ, τη Δευτέρα μετά την εξέγερση)
- Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι, απόψε οι "Φάκελοι" φιλοξενούν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, κ. Πάγκαλο. Καλησπέρα κύριε Πάγκαλε.
- Καλησπέρα σας, κύριε Παπαχελά.
- Ας ξεκινήσουμε με το μεγάλο ζήτημα των ημερών.
- Το αν θα πάρουμε την έκτη δόση, εννοείτε;
- Όχι, αναφέρομαι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
- Μα κύριε Παπαχελά, έχω ήδη πει τη γνώμη μου σχετικά, δέκα καλόπαιδα ταμπουρώθηκαν εκεί στο Πολυτεχνείο και νόμιζαν ότι κάτι πέτυχαν. Και όπως ήταν φυσικό ο κρατικός μηχανισμός ανταποκρίθηκε άριστα και κατέστειλε τους βίαιους ταραξίες με τον πιο ειρηνικό τρόπο που θα μπορούσε.
- Μα είχαμε νεκρούς, κύριε Πάγκαλε.
- Κοιτάξτε, οι δικές μου πληροφορίες λένε ότι πρόκειται για προβοκάτσια, σκοτώθηκαν δηλαδή αναμεταξύ τους οι ταραξίες για να κατηγορήσουν μετά την αστυνομία και τον στρατό. Είναι γνωστή τακτική των κομμουνιστών και των συριζαίων η προβοκάτσια, δεν είναι κάτι καινούργιο. Ας μην πέφτουμε λοιπόν στην παγίδα τους. Ας μιλήσουμε για κάτι πιο σοβαρό, όπως είναι η εξασφάλιση της έκτης δόσης.
- Πρέπει να πω ότι με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία περνάτε από το ένα θέμα στο άλλο.
- Είμαι ζουζούνι, γι'αυτό.
ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Άθλια επίθεση του στρατού σε βάρος άοπλων φοιτητών
Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες τραυματίες
Καταδικάζει τα γεγονότα η Αριστερά, "απόλυτη επιτυχία" βάφτισε το φιάσκο η Κυβέρνηση
(εξώφυλλο εφημερίδας "ΕΣΤΙΑ", έκτακτο παράρτημα)
ΑΛΗΤΕΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Αθλία επίθεσις αναρχικών εις βάρος άοπλων τανκς
Εκατοντάδες γρατζουνιές, χιλιάδες μώλωπες
Υποκινούμενη εκ της Αριστεράς η εξέγερσις, άριστη αντίδρασις του κρατικού μηχανισμού
Αποκλειστική συνέντευξις του Βασιλέως Κωνσταντίνου: "Αν ήμουν ακόμα βασιλιάς της Ελλάδας θα είχε αποφευχθεί η τραγωδία"
(εξώφυλλο εφημερίδας "ΤΟ ΘΕΜΑ", την Κυριακή μετά την 17 Νοέμβρη)
ΣΑΦΕΣ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
69% των Ελλήνων θέλει τανκ στο σπίτι του, αλλά δεν χωράει στο γκαράζ
74% θεωρεί ότι η εξέγερση υποκινήθηκε από Αλβανούς αυτονομιστές
56,2% συμφωνεί με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου
93,4% δεν ξέρει τι είναι το "πανεπιστημιακό άσυλο"
63% πιστεύει ότι ο Καλάσνικοφ είναι ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ Γιάννενα
99% αγοράζει εφημερίδες μόνο για τα DVD (το άλλο 1% δεν αγοράζει εφημερίδες)
(εξώφυλλο εφημερίδας "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ", 18 Νοεμβρίου)
ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
Αναβλήθηκε η αγωνιστική στο ποδόσφαιρο μετά από παρέμβαση της διοίκησης του Παναθηναϊκού, δήθεν για λόγους "εθνικού πένθους"
ΚΟΤΕΣ
Φοβήθηκαν τον διασυρμό στο ντέρμπι του Καραϊσκάκη
Νίκος Αλέφαντος: "Ό,τι και να κάνουν, θα φάνε πεντάρα τουλάχιστον τα βαζέλια"
Μακούν: "Είστε θεότρελοι εδώ πέρα, θέλω να επιστρέψω στην Αφρική που όλα είναι πιο φυσιολογικά"
Βαλβέρδε: "Ποιος ΠΑΟ; Προέχει το φιλικό με την Αναγέννηση Αγουλινίτσας"
(εξώφυλλο περιοδικού Nitro, τεύχος Δεκεμβρίου)
Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Τι φοράνε, τι σκέφτονται και πώς ζουν οι νέοι του σήμερα
Η ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ
Οι νέες τάσεις της μόδας προστάζουν κουκούλα, μαύρο παντού και μολότοφ στο χέρι
ΣΕΞΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΜΕΛΕΤΗ
"Ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο τη μέρα της εξέγερσης – είχα πάει να πάρω χάμπουργκερ από τα Goody's απέναντι"
ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΑΝΚΣ
Όλα όσα θέλετε να μάθετε (αλλά ντρέπεστε να ρωτήσετε) για τους αφανείς ήρωες της 17 Νοέμβρη
ΤΕΣΤ: ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ;
Αν ναι, φροντίστε να μην μαθευτεί παραέξω – ή "κάντε τα πλακάκια" με την Αστυνομία
Η άποψη λένε είναι σαν την… κωλοτρυπίδα, όλοι έχουν από μία. Έτσι, τις τελευταίες μέρες το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί από εικασίες, απόψεις, θεωρίες συνωμοσίας, φίλους και πολέμιους και των δύο πλευρών (σχετικά μονόπλευρα αυτή τη φορά) κοκ. Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση έχει ζορίσει επικίνδυνα, ο κλοιός στενέυει γύρω από το λαό και ακόμα το βαρέλι δε δείχνει να έχει πάτο. Φυσικά, ανάμεσα σε όλους έχω κι εγώ μια άποψη, την οποία θα προσπαθήσω να χτίσω σε αυτό το κείμενο.
Αυτό που με προβληματίζει έντονα, είναι ο φανατισμός των δύο πλευρών. Από τη μία οι τεχνοκράτες, υπέρμαχοι (ηθελημένα ή μη) του καπιταλιστικού συστήματος “απειλούν” ότι πιθανή έξοδος από την Ευρωζώνη θα οδηγήσει στη χρεωκοπία της χώρας, επιστροφή σε μια πολύ αδύναμη δραχμή και θα καταστήσει τη χώρα μας “ακόμα φτωχότερο συγγενή” της Ευρώπης. Από την άλλη, αριστεριστές και λοιποί “επαναστάτες” απαιτούν την απομάκρυνση της τρόικας και την επακόλουθη απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των ευρωπαίων δυναστών. Και οι δύο μιλούν για φτώχια και αύξηση της εγκληματικότητας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι ψύχραιμες, αντικειμενικές απόψεις εκλίπουν και είναι δύσκολο να αναδυθούν σε αυτό το χαμό.
Η ερώτηση που έθεσα στον εαυτό μου και θα ήθελα να θέσω σε όλους είναι τι θα έκανε ο καθένας από μας αν είχε την εξουσία να αποφασίσει τι θα γίνει. Θα αναλάμβανε κανείς την ιστορική ευθύνη να αποσύρει τη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα αναλάμβανε κανείς να διαχειριστεί τις ραγδαίες εξελίξεις μιας τέτοιας απόφασης; Από την άλλη, θα μπορούσε κανείς να επιβάλλει κι άλλους όρους στον ήδη καταπονημένο ελληνικό λαό; Θα έμπηγε κανείς το μαχαίρι στο κόκκαλο να κυνηγήσει αυτούς που “τα’φαγαν για τα καλά”;
Η ερώτηση θα μπορούσε να είναι: Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα εκτός ευρωζώνης; Και αν απαντήσουμε αυτή την ερώτηση, είναι αυτή η Ελλάδα που μας ικανοποιεί; Η άποψη μου, λοιπόν, επι τούτου, δε θα μπορούσε να είναι “άσπρο ή μαύρο”. Σε κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν υπάρχει απλή απάντηση, ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Μια Ελλάδα εκτός ευρωζωνης θα μπορούσε με σωστή διαχείριση (από τους υψηλά ιστάμενους) να έχει πολύ καλά έσοδα από γεωργία, κτηνοτροφία και τουρισμό. Οι τουρίστες θα έλκονταν από το αδύναμο νόμισμα και η εισροή συναλλάγματος θα ήταν μια ανακούφιση για τη χρεωκοπημένη χώρα. Οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι θα έπρεπε να αποφασίσουν να δουλέψουν σκληρά, και χωρίς τις επιχορηγήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διανείμουν το προϊόν τους σε χαμηλές τιμές εντός και, ίσως, εκτός, χώρας. Ο κόσμος θα μετανιώσει για την αλόγιστη σπατάλη των ευρωπαϊκών πακέτων των τελευταίων χρόνων. Θα ακολουθήσει μια περίοδος ισχνών αγελάδων, αλλά με σωστή πολιτική βούληση και σωστή διαχείριση των πόρων, η χώρα θα καταφέρει να ορθοποδήσει και να παρέχει μια πολύ καλή ποιότητα ζωής στους κατοίκους της.
Εδώ, κατ’εμέ, τελείωνουν αυτά που μπορεί να πετύχει η χώρα μόνη της. Θεωρώ εξαιρέτικα δύσκολο, αν όχι απίθανο, να καταφέρει να ακολουθήσει σε επίπεδα τεχνολογίας, έρευνας και ανάπτυξης την υπόλοιπη Ευρώπη, την Αμερική και την Κίνα. Θα βρίσκεται διαρκώς δέκα χρόνια πίσω. Τα ικανά ελληνικά μυαλά θα απορροφώνται από τα μεγάλα ευρωπαικά και αμερικάνικα πανεπιστήμια και εταιρείες. Η χώρα, ουσιαστικά, δε θα συμμετέχει στην πρόοδο της παγκόσμιας επιστήμης και της γνώσης.
Αυτά είναι τα τινά, όπως εγώ τα αντιλαμβάνομαι και τα εκτιμώ. Κλείνοντας, όντας απασχολούμενος στον τομέα της επιστήμης, πιστεύω ότι η χώρα δεν πρέπει απαραίτητα να βγει από την ευρωζώνη. Νομίζω ότι οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια σε δυνάστες τύπου Μέρκελ, Σαρκοζί από μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, σε συνασπισμό, με τις υπόλοιπες χώρες που καταρρέουν από το αποδεδειγμένα ασταθές καπιταλιστικό σύστημα να δημιουργήσουμε μια Ευρωπαική Πραγματική Ένωση με κύριο στόχο, όχι την αύξηση του παγκόσμιου πλούτου, αλλά την πρόοδο, τη γνώση και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Αυτό, φυσικά, απαιτεί σωστή πολιτική βούληση και πράξη με κύριο εκφραστή της τον ελληνικό λαό. Μπορούμε να το έχουμε;
Τελειώνει η πρώτη βδομάδα του νέου πρωθυπουργού και σίγουρα δεν είμαστε αυτοί που θα κρίνουμε το έργο του ούτε πάνω στην πρώτη βδομάδα αλλά ούτε και στο τρίμηνο που του έχουν δώσει για να σώσει τη χώρα. Εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις σε ερωτήματα που μας βασανίζουν.
Τι θα αλλάξει;
Οι προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού ήταν ίδιες με του πρώην αν βγάλει κανείς τα σαρδάμ αλλά και την όποια ένταση είχε στο λόγο του ο Γιωργάκης. Δεν μας είπε να περιμένουμε κάτι καλύτερο στους 3 αυτούς μήνες και καλά έκανε γιατί τα μεγάλα λόγια μας έχουν χορτάσει. Εξάλλου "λεφτά υπάρχουν"... Αυτό που πραγματικά άλλαξε είναι ότι τα μέτρα μέχρι τώρα τα υποστήριζε το 35%-40% ενώ τώρα τα υποστηρίζουν το 65%-70% της Βουλής. Θα περάσουν δηλαδή πιο εύκολα κι άλλες μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν θα μπορούσε να δεχθεί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Συμπέρασμα είναι το δεν θα αλλάξει τίποτα όσο αναφορά τα μέτρα, την ανεργία και τη ζωή των Ελλήνων. Ίσως αλλάξει για ένα τρίμηνο η νοοτροπία των πολιτικών που για ένα τρίμηνο δεν θα μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα.
Πείραμα Παπαδήμου
Η ερώτηση είναι γιατί ένας άνθρωπος με τέτοιο υπόβαθρο και αποδεκτός στο κύκλο του από τους περισσότερους ανθρώπους να ρισκάρει το όνομα του για τρεις μήνες εξουσίας αν δεν πιστεύει ότι θα πετύχει. Δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις του αλλά αμφισβητούμε τη συνεργασία του με τα 3 κόμματα εξουσίας. Πόσο θα τον αφήσουν να κυνηγήσει αυτούς που πρέπει; Θα τον αφήσουν να κόψει λεφτά ή να φορολογήσει αυτούς που έχουν; Πως ένας άνθρωπος που ήταν κατά του "κουρέματος" του χρέους γίνεται ο μεγαλός διαχειριστής του; Έχοντας αυτά στο μυαλό σας δεν αναρωτιέστε τι φιλοδοξίες έχει για αυτούς τους 3 μήνες και ποιο είναι το αντάλλαγμα για αυτούς;
Στάση Σαμαρά
Ο πιο γλειώδης πολιτικός που έχει υπάρξει την τελευταία δεκαετία είναι ο βασικός υποψήφιος για πρωθυπουργός. Ξεπερνάει ακόμα και τον Καρατζαφέρη σε διγλωσσία, ακόμα και τον Παπανδρέου(τον Αντρέα) σε λαϊκισμό. Στηρίζει την κυβέρνηση έμπρακτα με δύο αντιπροέδρους αλλά κανένας βουλευτής του δεν είναι στην κυβέρνηση....!!!!! Γιατί αυτό; Οι αντιπρόεδροι παρετήθηκαν από την ΝΔ για να μην συμμετάσχουν στην κυβέρνηση ως βουλευτές της. Γιατί αυτό; Αν συμμετείχε η ΝΔ με επίσημα στελέχη της στην νέα κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα και αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτόν τον ρόλο θα τον έπαιρνε το ΚΚΕ αν ο Σαμαράς δεν τον θεωρούσε τόσο τιμητικό και αν δεν φερόταν σαν "παρθένα"25 ετών... Και θέλω και δεν θέλω. Και έτσι και γιουβέτσι. Θέλει να είναι στην εξουσία ΜΟΝΟ αυτός, δεν δέχεται κανένα είδος συνεργασία χωρίς αυτόν στο τιμόνι.
Αντισυνταγματικό;
Με κάθε επιφύλαξη μεταφέρουμε ότι η κυβέρνηση που τόσο πολύ νοιάζεται για την τήρηση των νόμων και την εφαρμογή τους εκτός από τους νόμους που βγάζουν για να εξαιρούνται οι ίδιοι από οποιοδήποτε αδίκημα κατάφεραν με την αυτή τη συνεργασία να παραβιασουν και το σύνταγμα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό (αν τα κατάλαβα καλά), στην περίπτωση που μια κυβέρνηση πέφτει δημιουγείται εθνική κυβέρνηση με όλα τα κόμματα με μόνο στόχο τις εκλογές. Επίσης δεν επιτρέπεται να είναι πρωθυπουργός σε μια εθνική κυβέρνηση κάποιος άλλος εκτός των αρχηγών των κομμάτων που την απαρτίζουν. Σε αυτούς που θα υποστηρίξουν ότι η κυβέρνηση δεν έπεσε πρέπει να θυμίσουμε ότι Ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι απαραίτητα και ηθικό. Τα παρακάλια του Παπανδρέου για να μην πέσει είναι ακόμα νωπά. Ελεύθερη βούληση σε αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει πια.
Είναι το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις λίγο πριν μπεις στο παλιό στρατόπεδο στην περιοχή Κριστιανσχάουν. Η Κριστιάνια είναι μια πόλη που ζεί στους δικούς της ρυθμούς και οι κάτοικοι της προσπαθούν να τη διατηρησουν αυτόνομη και όσο το δυνατόν πιο μακρια από το επίσημο κράτος. Γι' αυτό και κατασκευάζουν ποδήλατα τα οποία πουλάνε, έχουν πολλά πανέμορφα μαγαζιά για χειροποίητα σουβενίρ, μπαρακια, χώρο για συναυλίες, σινεμά και πολλά οργανικά φρούτα και λαχανικα τα οποία καλλιεργούν οι ίδιοι. Καλύτερη περίοδος για να την επισκεφτείτε είναι το καλοκαίρι αφού κάθονται όλοι έξω, κανονίζονται συναυλίες και barbecue ενώ είναι φοβερή ευκαιρία να απολαύσεις το τοπίο γύρω από το λίμνη και γενικά τη φύση.
Ιστορία
Η ιστορία της αρχίζει γύρω στο 1970 όταν μία ομάδα νέων ανθρώπων κατέλαβαν μια μεγάλη έκταση κοντά στο κέντρο της Κοπεγχάγης, που ανήκε στο στρατό και παρέμενε αχρησιμοποίητη, σε μια προσπάθεια να λύσουν το πρόβλημα στέγης που τους απασχολούσε αλλά και να δημιουργήσουν ένα όμορφο χώρο με πολύ πράσινο, μακριά από τα αυτοκίνητα και το θόρυβο της πόλης για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά τους.
Ταυτόχρονα, η εναλλακτική εφημερίδα Hovedbladet κυκλοφόρησε περιέχοντας ένα άρθρο με πολλές ιδέες για τη δημιουργική αξιοποίηση της εγκαταλελειμμένης αυτής έκτασης (η οποία ήταν και είναι ιδιοκτησία του υπουργείου άμυνας της Δανίας). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μαζική εισροή και εγκατάσταση στην περιοχή εκατοντάδων ανθρώπων, που επιθυμούσαν να ζήσουν μακριά από τους ρυθμούς ζωής των μεγάλων πόλεων οργανώνοντας με το δικό τους διαφορετικό τρόπο τη μικρή αυτή κοινότητα.
Η Κριστιάνια φιλοξενεί περίπου 1.000 κατοίκους ενώ υπολογίζεται ότι δέχεται παραπάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα στην δανική πρωτεύουσα καθώς αποτελεί "ζωντανό παράδειγμα" του φιλελεύθερου και προοδευτικού τρόπου οργανωσης της δανικής κοινωνίας. Οι κάτοικοι μεταξύ τους αναφέρονται στην Κριστιάνια με τον όρο "freetown", ελεύθερη πόλη.
Ίδρυση
Στο μανιφέστο ίδρυσης της κοινότητας, οι στόχοι της Κριστιάνια περιγράφονται καθαρά: «Η δημιουργία μιας αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας, στην οποία κάθε άτομο θα θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για το καλό όλων. Η κοινωνία μας θα είναι οικονομικά αυτάρκης και ως τέτοια, ελπίζουμε να εκπληρώσουμε τη φιλοδοξία μας να αποφύγουμε τα κρούσματα αλλοτρίωσης, αλλά και ψυχολογικής και κοινωνικής απομόνωσης».
Πολλές φορές η τοπική αστυνομία προσπάθησε να απομακρύνει τον κόσμο, όμως κάθε φορά αναγκαζόταν να εγκαταλείψει τις προσπάθειες καθώς η έκταση είναι πολύ μεγάλη, όπως άλλωστε και ο αριθμός των κατοίκων και των Δανών που στήριζαν την προσπάθεια αυτή. Το 1972, η Κριστιάνια συμφώνησε με το δανικό υπουργείο άμυνας ότι οι κάτοικοι της θα πληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα και την υδροδότηση, και έτσι η δανέζικη κυβέρνηση αναγνωρίζει την Κριστιάνια σαν ένα "κοινωνικό πείραμα".Μέχρι το 1994 η Κριστιάνια δεν πλήρωνε ούτε φόρους στο κράτος αφού προσπαθούσε να σταματήσει κάθε είδους επαφή με το κράτος. Παρ' όλα αυτά μετά από πιέσεις οι κάτοικοι δέχθηκαν να δίνουν κάποιους φόρους.
Ναρκωτικά
Με την έκρηξη του κινήματος των χίπηδων και τα ατελείωτα ολονύκτια πάρτι στα κοινόβια της Κριστιάνια στα μέσα της δεκαετίας του ’70, άρχισαν να ξεσπούν βίαια επεισόδια και σημειώθηκαν πολλοί θάνατοι από υπερβολική δόση σκληρών ναρκωτικών. Για να διατηρήσουν τον ειρηνικό τρόπο ζωής οι σχεδόν 900 μόνιμοι κάτοικοι, με κοινή απόφασή τους απαγόρευσαν διά παντός τα σκληρά ναρκωτικά, όπως LSD, ηρωίνη, κοκαΐνη κ.ά., με τιμωρία τη διά βίου εξορία σε περίπτωση χρήσης ή πώλησης αυτών – κάτι που ισχύει έως και σήμερα σε όλη την έκτασή της. Η πώληση και χρήση ινδικής κάνναβης συνεχίστηκε, απαγορεύτηκε όμως επίσημα το 2004 από το κράτος της Δανίας, αλλά οι χιλιάδες ετήσιοι επισκέπτες συνεχίζουν να προμηθεύονται ελεύθερα άριστης ποιότητας χασίς στη διάσημη Pusher street, στο κέντρο της Κριστιάνια, καθώς οι κάτοικοί της υποστηρίζουν ότι βοηθάει στη διατήρηση της τάξης και στη δημιουργικότητά τους και πιέζουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις για πλήρη αποποινικοποίηση σε όλη τη Δανία.
Τα τελευταία χρόνια η Κριστιάνια έχει γίνει στόχος επιχειρήσεων της αστυνομίας, με τη δικαιολογία ότι μέσα στα όριά της γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, κι ότι ορισμένα από τα κτήρια έχουν χτιστεί σε προαστατευόμενες περιοχές (με την άδεια πάντως προηγούμενων κυβερνήσεων). Υποστηρίζεται όμως ότι οι επιχειρήσεις αυτές έχουν σαν στόχο την εκδίωξη των κατοίκων της Κριστιάνια, προκειμένου η περιοχή να αξιοποιηθεί από κατασκευαστικές εταιρίες, καθώς βρίσκεται κοντά στο κέντρο και θεωρείται σημαντική από αναπτυξιακής άποψης. Προς το παρόν, γίνεται καταγραφή των κτιρίων της Κριστιάνια, ενώ το ανοιχτό εμπόριο χασίς έχει εκλείψει από το 2004 και μετά. Παρ' όλα αυτά ναρκωτικά πουλούνται ακόμα στον Yellow Road της Christiania αλλά η νοοτροπία τουλάχιστον των κατοίκων αντανακλάται στην φράση που είναι γραμμένη στους τοίχους, "Hard drugs are for loosers."
Σημαία
Η σημαία της Κριστιάνια είναι κόκκινή με τρείς κίτρινους κύκλους. Αυτοί αντιπροσωπεύουν τις τρεις τελείες πάνω από τα γράμματα "i" στην ονομασία Christiania.
Νόμισμα
Η δανική κορώνα είναι αποδεκτή στην Christiania αλλά η πόλη έχει και το δικό της νόμισμα. Όλοι οι κάτοικοι χρησιμοποιούν το Løn το οποίο τυπώθηκε πρώτη φορα το 1997.
Φεύγοντας από την Κριστιάνια το τελευταίο πράγμα που θα δείτε θα είναι η επιγραφή:
Η βρώμα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος έδειξε και πάλι ότι δεν καταλαβαίνει από εκβιασμούς και χρονοδιαγράμματα. Η ανάγκη για εκταμίευση της 6ης δόσης χρησιμοποιείται πλέον είτε για να εκφοβίζεται ο λαός ή για να ψηφίζουν οι "κότες" της Βουλής πάντα για τελευταία φορά κάποιον νόμο για να μην καταρεύσει η χώρα. Από την άλλη οι πολιτικοί αρχηγοί υπό την "πίεση" της Ευρώπης κάνουν τέσσερις μέρες τον εξής διάλογο γράφοντας όλους μας αλλά και την Ευρώπη που τόσο συχνα επικαλούνται στα παλιά τους τα παπούτσια:
Γιωργάκης: Να βάλουμε τον Βενιζέλο;
Αντωνάκης: Και γιατί να βάλουμε τον Βενιζέλο;
Γιωργάκης: Αμ, ποιόν να βάλουμε;
Αντωνάκης: Να βαλουμε τον Μολυβιάτη
Γιωργάκης: Και γιατί να βάλουμε τον Μολυβιάτη;
Αντωνάκης: Αμ, ποιον να βάλουμε;
Γιωργάκης: Να βάλουμε τον Πετσάλνικο.
και συνέχισαν έτσι... Φήμες λένε ότι το παιχνίδι τους διακόπηκε από τα γέλια στο όνομα του Πετσάλνικου αλλά και από τα κλάματα του Καρατζαφέρη που ήθελε να παίξει κι αυτός. Αλλά στη δημοκρατία τους δεν χωράνε όλα τα κόμματα. Για αυτούς που θα πούνε ότι δεν θέλουν να συμμετάσχουν να θυμίσω ότι τους κάλεσαν αφού είχε αποφασιστεί μεταξύ των τριών (Παπούλια, Παπανδρέου, Σαμαρά) η επόμενη μέρα.
Και φτάνουμε στο σήμερα για να αναδειχθεί η κυβέρνηση ΠΑΠ-ΑΡΑ.... Παίρνοντας τα τρια πρώτα γράμματα από το επίθετο του Γιώργάκη και τα τρια του Αντωνάκη έχουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Γιατί αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει αυτή η κυβέρνηση. Ποια η διαφορά Γιώργου-Παπαδήμου; Ποια η διαφορά Αντώνη-Παπαδήμου;
Η παρουσία του Λουκά Παπαδήμου στην πρωθυπουργία δεν εξασφαλίζει τίποτα παραπάνω από το γεγονός ότι η κυβέρνηση ονομάζεται εθνικής ενότητας. Μόνο για τους τύπους και τίποτα παραπάνω. Ο Παπανδρέου παραιτείται υπό την πίεση των μελών του κόμματός του και όχι από την πίεση της Ευρώπης. Η Ευρώπη αυτόν ξέρει και αυτόν εμπιστεύεται. Θα υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση είτε ήταν πρωθυπουργός, είτε όχι. Ο σπουδαρχίδης* Σαμαράς από την άλλη θα υπέγραφε κι αυτός όπως και τελικά θα κάνει αρκεί κάποιος να του εξασφάλιζε ότι μεχρι τέλη Φεβρουαρίου θα πάμε σε εκλογές. Τόσος χαμός και τόση φασαρία για να μας δείξουν πόσο ξεφτιλισμένοι είναι. Όποιος μα όποιος κι αν ήταν πρωθυπουργός όλα θα κυλούσαν όπως θα κυλήσουν και τώρα. Δύο κόμματα, μια πολιτική και η προσπάθεια του Σαμαρά να απέχει από την κυβέρνηση αναδεικνύει πόσο ίδιοι είναι. Απλά θέλει να είναι αυτός στην καρέκλα. Καμία πρόταση για τη νέα κυβέρνηση και καμία αλλαγή.
ΥΓ: Όποιος ψηφίσει κάποιο από αυτά τα κόμματα στις εκλογές θα είναι πια συνυπεύθυνος. Η περίοδος χάριτος για το λαο έχει τελειώσει. Το μη χείρον βέλτιστο πρέπει να σταματήσει να είναι λύση και επιλογή.
ΥΓ 2: Άτομα που στηρίζουν ακόμα το ΠΑΣΟΚ έχω γνωρίσει. Αυτοί που στηρίζουν το Σαμαρά είτε κρύβονται πολύ καλά ή το 23% στις δημοσκοπήσεις είναι το λιγότερο υπερβολικό.
ΥΓ 3: Καρατζαφέρη σταμάτα να γλύφεις εκεί που έφτυνες... Αν πάρει 2 υπουργεία όπως ακούγεται θα δείξει ότι η χλιμιτζουριά και το γλύψιμο είναι και αυτά αρχές που μετράνε στο αξιοκρατικό μας σύστημα!
ΥΓ 4: Είμαστε 5 μέρες χωρίς Κυβέρνηση και:
έχουν πιάσει τον Ψωμιάδη,
κατέσχεσαν την περιουσία του Λαυρεντιάδη,
έπιασαν λιμενικούς που πουλούσαν ναρκωτικά,
απέλυσαν υπαλλήλους του υπουργείου περιβάλλοντος που τα "έπαιρναν"...
έπιασαν γνωστό ιδιοκτήτη αλυσίδας κομμωτηρίων που χρώσταγε στην εφορία
έπιασαν μεγαλόμετοχο εισηγμένης στο ΧΑΑ για φοροδιαφυγή,
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΤΡΑ!
* Σπουδαρχίδης: Όσοι δεν ξέρετε τι σημαίνει, σκεφτείτε το πρώτο που σας ερχεται στο μυαλό. Ούτε εμείς ξέραμε, ας είναι καλά ο wanna be πρωθυπουργός. Το Wikipedia γράφει "εκείνος που επιδιώκει με κάθε τρόπο την απόκτηση κάποιας θέσεως ή κάποιου αξιώματος". Παράδειγμα για το Σαμαρά γιατί δεν δίνει;
Όλα μας δείχνουν ότι δρόμος της χρεοκοπίας είναι μονόδρομος. Κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι μπορούμε με αυτούς τους πολιτικούς να χαράξουμε άλλη τροχιά. Το θέμα είναι πότε! Μην περιμένουμε να ζήσουμε τα γεγονότα που αναφέρονται παρακάτω για να ξυπνήσουμε. Ας δράσουμε μια ώρα αρχίτερα....
Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.
Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.
Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως.Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.
Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.
Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.
Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.
Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».
Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.
Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.
Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.
Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.
Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.
Από το ξέσπασμα της ‘ελληνικής’ κρίσης καταβλήθηκε μια τεράστια προσπάθεια να πεισθούμε, ότι ο καλύτερος τρόπος για να ανταπεξέλθει η Ελλάδα και να δει το μέλλον της με αισιοδοξία ήταν η βοήθεια από το ΔΝΤ, που στη συνέχεα βέβαια έγινε Τρόικα, με τη συμμετοχή της ΕΕ και της ΕΚΤ. Μάλιστα εκείνη την περίοδο παρουσιαζόταν με δραματικό τρόπο το τι συνέβη στην Αργεντινή μετά τη χρεοκοπία της και όλοι εύχονταν η Ελλάδα να μην έχει την ίδια τύχη. Το ίδιο εύχονται ακόμα και σήμερα. Αλήθεια όμως, πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα στην Αργεντινή; Κατάφερε τελικά να επανέλθει δεδομένου ότι χτυπήθηκε στην αρχή μιας καταστροφικής δεκαετίας;
Παρακάτω παρουσιάζεται η περίπτωση της Αργεντινής. Αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι ότι προσπαθώντας να δούμε τι συνέβη στην Αργεντινή, συναντάμε εικόνες από την Ελλάδα!
Όταν η κρίση άρχισε να χτυπά την Αργεντινή, το ΔΝΤ εμφανίστηκε και άρχισε να συνομιλεί με την κυβέρνηση σχετικά με το πώς θα καταφέρει η χώρα να ξεπεράσει τα προβλήματά της. Το ΔΝΤ επέμενε ότι η δημοσιονομική πολιτική που εφαρμοζόταν έπαιξε πρωταρχικό ρόλο για την κρίση που βίωνε η Αργεντινή και πρότεινε τη λήψη μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας ως την κατάλληλη πολιτική που θα αποκαθιστούσε την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών για τη χώρα και θα έθετε τις βάσεις για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Αυτή η πολιτική όμως, αποδείχθηκε απολύτως αποτυχημένη και οδήγησε τη χώρα να χάσει πάνω από το 20% του ΑΕΠ της από το επίπεδο που είχε κορυφώσει το 1998 και να βρεθεί για πάνω από 4 χρόνια σε ύφεση, με την ανεργία στο 21,5%, τους πραγματικούς μισθούς με μείωση 18% και με το 53% των Αργεντίνων να βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Όλα αυτά, οδήγησαν σε συνεχείς, άγριες διαδηλώσεις και ταραχές, ανέτρεψαν την κυβέρνηση και τελικά οδήγησαν την Αργεντινή στη χρεοκοπία, όταν όλες οι πολιτικές και όλα τα σκληρά μέτρα, είχαν ληφθεί εξαρχής με γνώμονα την αποφυγή αυτού του σεναρίου. Η χρεοκοπία κυριάρχησε ως επιλογή, προκειμένου να μπει ένα τέλος στον κατήφορο της αργεντίνικης οικονομίας.
Στη πραγματικότητα, η Αργεντινή δεν ευθυνόταν για την κρίση που τη χτύπησε, αλλά υπήρξε το θύμα μιας γενικότερης αναταραχής που είχε ξεσπάσει στην παγκόσμια οικονομία και η οποία οξύνθηκε με τις κρίσεις του Μεξικού, της Ασίας και κυρίως της Ρωσίας που πυροδότησε την κατάρρευση του hedge fund, Long Term Capital Management (LTCM). Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του συστημικού κινδύνου που οδήγησε σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού που συνεπάγεται αύξηση του χρέους αλλά και αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης μιας χώρας. Το τελευταίο είναι που οδηγεί στη διατήρηση μακροπρόθεσμα υψηλών επιτοκίων και υψηλού επιπέδου χρέους.
Η ύφεση στην Αργεντινή επήλθε επειδή η κρίση δημιούργησε τεράστιες εκροές κεφαλαίων από τη χώρα, όπως και από άλλες χώρες και στον επαναπατρισμό τους στην Αμερική και στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Μην έχοντας αξιολογήσει αυτό τον παράγοντα, τα δημοσιονομικά μέτρα επιδείνωσαν την κατάσταση. Εφόσον το πρόβλημα δεν έχει δημιουργηθεί από τα υψηλά ελλείμματα, κάθε προσπάθεια να επιλυθεί σε αυτή τη βάση θα είναι αποτυχημένη, όπως έχει αποδείξει και το παρελθόν.
Μετά τη χρεοκοπία, η οικονομία παρέμεινε σε ύφεση μόλις για τρεις μήνες (ύφεση 5% που θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλη).
Στη συνέχεια, η οικονομία άρχισε να ανακάμπτει ιδιαίτερα γρήγορα και αυτό επιτεύχθηκε με την υποτίμηση του νομίσματος, που έκανε τις εξαγωγές πάρα πολύ ανταγωνιστικές, μειώνοντας ταυτόχρονα τις εισαγωγές. Σταδιακά οι εξαγωγές έγιναν ένα σημαντικό μέρος του ΑΕΠ (από το 6,7% στο 71,3%) και η Αργεντινή κατάφερε με αυτό τον τρόπο να σημειώσει διατηρήσιμα πλεονάσματα, από τα οποία μπόρεσε να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της, χωρίς εξωτερικό δανεισμό. Τι ακολούθησε; Ο δρόμος για την Αργεντινή ήταν απλός. Να επιτρέψει στην οικονομία να αναγεννηθεί και όταν αυτό θα άρχιζε να εκπληρώνεται οι ξένοι επενδυτές βλέποντας την έξοδο από την ύφεση θα μπορούσαν να επιστρέψουν και πάλι από μόνοι τους.
Οι εξαγωγές παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην αρχική προσπάθεια της οικονομίας να βγει από την ύφεση. Στη συνέχεια όμως, το μεγαλύτερο ρόλο, αναλαμβάνει η κατανάλωση. Αυτό επιτυγχάνεται τόσο από τη σταδιακή αύξηση των θέσεων εργασίας καθώς η οικονομία βγαίνει από την ύφεση αλλά και μέσα από κρατικά προγράμματα ενίσχυσης της εργασίας, με στόχο τη σταδιακή αύξηση του μέσου εισοδήματος. Όλα αυτά βοήθησαν την οικονομία της Αργεντινής να επιστρέψει στα επίπεδα προ της χρεοκοπίας, σε μόλις τρία χρόνια και μάλιστα να βρεθεί και κατά 20% υψηλότερα από την προηγούμενη κορυφή.
Όλα τα παραπάνω έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, από την ημέρα που ανακοινώθηκε η είσοδος του ΔΝΤ. Αυτά είναι πάρα πολύ αρνητικά για τη συνέχεια, καθώς η Ελλάδα δεν έχει το πλεονέκτημα της υποτίμησης του νομίσματος όπως έκανε η Αργεντινή με στόχο να τονώσει τις εξαγωγές της. Στην Ελλάδα, κάτι αντίστοιχο είναι αβέβαιο εάν θα συμβεί ακόμα και με ισχυρή εσωτερική υποτίμηση (η οποία έχει ήδη ξεκινήσει), αφού το ευρώ θα παραμείνει ισχυρό, αν βρεθεί μια λύση για να διευθετηθεί η κρίση. Εάν η Ευρώπη ήθελε να επιλύσει τη κρίση, θα έπρεπε να δώσει τη δυνατότητα ύπαρξης ενός εναλλακτικού νομισματικού μηχανισμού όπου η Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες, θα μπορούσαν να έχουν χαμηλότερη ισοτιμία, μέχρι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους.
Αντ’ αυτού, η επιμονή της συνεργασίας με το ΔΝΤ και της τυφλής εμπιστοσύνης στις πολιτικές του, θα έχει σύμφωνα και με το παρελθόν, ολέθρια αποτελέσματα. Μάλιστα το ΑΕΠ της Ελλάδας, εκτιμάται ότι θα κάνει πολλά χρόνια προκειμένου να βρεθεί και πάλι στα προ της κρίσης επίπεδα.
-"More than 400 years ago a great citizen wished to embed the fifth of November forever in our memory. His hope was to remind the world that fairness, justice, and freedom are more than words, they are perspectives. So if you've seen nothing, if the crimes of government remain unknown to you, then I suggest you allow the fifth of November to pass unmarked." V for Vendetta
-"Περισσότερα από 400 χρόνια πριν, ένας πολίτης προσπάθησε να τοποθετήσει την 5η Νοέμβρη για πάντα μέσα στην μνήμη μας. Η ελπίδα του ήταν να θυμίσει σε όλο τον κόσμο ότι η καλοσύνη, η δικαιοσύνη και η ελευθερία είναι κάτι παραπάνω από λέξεις, είναι ιδέες. Γι' αυτό αν δεν έχετε καταλάβει τίποτα, αν τα εγκλήματα των κυβερνήσεων παραμένουν άγνωστα σε εσάς, προτείνω η 5η Νοεμβρίου να σας περάσει απαρατήρητη." V for Vendetta
Ζούμε στην εποχή που το να είσαι επαναστάτης και αντιεξουσιαστής(έκφραση που χρησιμοποιεί ο ΓΑΠ) επιβάλλεται.
Δημοκρατία δεν υπάρχει, οι θεσμοί γίνονται κουρελόχαρτο, ο κόσμος στους δρόμους πεινάει και παραμιλάει απο τα ψυχολογικά προβλήματα που του έχει προκαλέσει η εξουσία(ΜΜΕ, πολιτικοί)
Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες και τα ψυχιατρικά νοσήματα το τελευταίο διάστημα και όλα αυτά στο πλαίσιο του παιχνιδιού του καπιταλισμού.
Γι'αυτο σήμερα θα ασχοληθούμε με έναν επαναστάτη της Μ. Βρετανίας.
Ο Γκάι Φωκς (αγγλ. Guy Fawkes, 13 Απριλίου1570-31 Ιανουαρίου1606), γνωστός επίσης κι ως Γκίντο Φωκς, γεννήθηκε στην Υόρκη (York) κι ήταν Άγγλοςστρατιώτης και μέλος μιας ομάδας Kαθολικών συνωμοτών, οι οποίοι οργάνωσαν τη Συνωμοσία της Πυρίτιδας στις 5 Νοεμβρίου1605. Η συνωμοσία, όμως, ξεσκεπάστηκε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου: ο Γκάι Φωκς κι οι συνεργάτες του πέρασαν από ανακρίσεις με βασανιστήρια, κι έπειτα από δίκη καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν για προδοσία κι απόπειρα δολοφονίας. Σε ορισμένες χώρες η επέτειος αυτής της αποτυχημένης απόπειρας γιορτάζεται στις 5 Νοεμβρίου σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night).
Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας του 1605 είχε οργανωθεί από μια ομάδα Καθολικών, με σκοπό τη δολοφονία του βασιλιά Ιακώβου Α’ της Αγγλίας, της οικογένειάς του και πολλών μελών της αριστοκρατίας, με την ανατίναξη των κτιρίων του Βρετανικού Κοινοβουλίου στο Λονδίνο κατά την έναρξη της Βουλής στις5 Νοεμβρίου1605. Ανάμεσα στους συνωμότες πιο γνωστός είναι ο Γκάι Φωκς, Άγγλος στρατιώτης από το Γιόρκ.
Η Συνωμοσία οργανώθηκε σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του Ιακώβου Α’ και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στουςΚαθολικούς. Οι συνωμότες βρήκαν ένα κελάρι κάτω από το κτίριο της Βουλής των Λόρδων και συγκέντρωσαν 36 βαρέλια πυρίτιδας, τα οποία θα ανατίναζαν για να δολοφονήσουν τα μέλη του Κοινοβουλίου. Κάποιοι συνωμότες, ωστόσο, ανησυχούσαν από το γεγονός ότι στο κτίριο της Βουλής θα βρίσκονταν κι άλλοι Καθολικοί, σαν κι αυτούς, των οποίων η ζωή μπορεί να κινδύνευε. Έτσι στάλθηκε μια προειδοποιητική επιστολή στο Λόρδο Monteagle, τον οποίον προειδοποιούσαν να μην παρουσιαστεί στη συνέλευση. Του δημιουργήθηκαν όμως υποψίες κι έτσι ξεκίνησαν οι έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τηΒουλή των Λόρδων. Ο Γκάι Φωκς ανακαλύφθηκε και συνελήφθη το πρωινό της 5ης Νοεμβρίου. Μετά από βασανιστήρια, αποκάλυψε τα ονόματα των υπόλοιπων συνωμοτών, που είτε ήταν ήδη γνωστοί είτε νεκροί. Οi συνωμότες καταδικάστηκαν και στις 31 Ιανουαρίου εκτελέστηκαν με αγχόνη και διαμελισμό.
Εις ανάμνηση της αποτυχημένης απόπειρας του Γκάι Φωκς να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, στην Αγγλία και άλλες χώρες η 5η Νοεμβρίου εορτάζεται σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night). Πυροτεχνήματα λάμπουν στον αέρα, ενώ επικρατεί το έθιμο να καίγεται στη φωτιά ένα ομοίωμα του Γκάι Φωκς
Ο Γκαί Φώκς ήταν δημοκράτης και αληθινός αγωνιστής, ένα σύμβουλο ανατροπής της κακής εξουσίας.
Το μόνο που έχω να πω και να γράψω είναι το λαικό ποίημα που μας δείχνει ότι ο λαός ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ τον Γκαί Φώκς
Remember, remember, the 5th of November
The Gunpowder Treason and plot;
I know of no reason why Gunpowder Treason
Should ever be forgot.
Guy Fawkes, Guy Fawkes,
‘Twas his intent.
To blow up the King and the Parliament.
Three score barrels of powder below.
Poor old England to overthrow.
By God’s providence he was catch’d,
With a dark lantern and burning match
Holloa boys, Holloa boys, let the bells ring
Holloa boys, Holloa boys, God save the King!
Hip hip Hoorah !
Hip hip Hoorah !
A penny loaf to feed ol’Pope,
A farthing cheese to choke him.
A pint of beer to rinse it down,
A faggot of sticks to burn him.
Burn him in a tub of tar,’
Burn him like a blazing star.
Burn his body from his head,
Then we’ll say: ol’Pope is dead.
Και τέλος κάποιοι διάλογοι από την ταινία που έχει γραφτεί για κάποιον που ήθελε να τον μιμιθεί. Το πρόσωπο δεν έχει σημασία γι'αυτό και φοράει μάσκα του Γκαϊ Φωκς. Στο "προσωπό" του αντικατοπτριζονται όλοι οι άνθρωποι του Λονδίνου μιας μεταγενέστερης εποχής.
"Vi Veri Veniversum Vivus Vici" - By the power of truth, I, while living, have conquered the universe
But again, truth be told, if you're looking for the guilty you need only look into a mirror.
A building is a symbol, as is the act of destroying it. Symbols are given power by people. A symbol, in and of itself is powerless, but with enough people behind it, blowing up a building can change the world
Beneath this mask there is more than flesh. Beneath this mask there is an idea, Mr. Creedy, and ideas are bulletproof
People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.
Εικόνα 1 : Τελικά υπάρχουν και στην Ευρώπη τα «δικα μας παιδιά;» 
