Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Σε λίγο θα μας πουν ότι ο Τσίπρας συναντά τον Μπιν Λάντεν...

Μην είδε κανείς τον Αλέξη Τσίπρα να πυροβολεί με καλάσνικοφ τα γραφεία της ΝΔ; Μην τον είδε να συναντά μυστικά τον Οσάμα μπιν Λάντεν (κι ας είναι νεκρός ο πρώην αρχηγός της Αλ Κάιντα, ποιος ασχολείται με λεπτομέρειες...); Μήπως ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται υπογείως για την αποσταθεροποίηση του ελληνικού κράτους, πάνω που άρχισε η ανάκαμψη και ο πολίτης ευημερεί -ή έτσι, τουλάχιστον, προσπαθούν να μας πείσουν; Δεν το νομίζω...

Τότε γιατί, αίφνης, και ενώ όλα όσα κάνει η τρικομματική κυβέρνηση, είναι καλώς καμωμένα, χρειάζεται να ανακαλυφθεί ένας «εχθρός»; Από που προκύπτει, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της βίας, ώστε να καλείται καθημερινά από τις αρμόδιες αρχές, να καταδικάσει ακόμα και το... γκαζάκι που άναψε μια νοικοκυρά, για να ψήσει ελληνικό καφέ; Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ' εξοχήν ένα κόμμα, που υποστηρίζει τα κοινωνικά κινήματα και τάσσεται στο πλευρό των ενεργών πολιτών, που αντιτίθενται στο πολιτικό κατεστημένο. Αυτό σημαίνει ότι είναι αυτομάτως και υπέρ της βίας; Ποιας βίας; Αυτής που προέρχεται από τη χαμηλότερη κοινωνική διαστρωμάτωση, ως αντίδραση σε πολιτικές που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πάνω στον ταλαιπωρημένο Έλληνα, από το ίδιο, επί σειρά δεκαετιών, πολιτικό καθεστώς;

Είναι άλλο πράγμα η κριτική απέναντι στις θέσεις και τις προτάσεις ενός πολιτικού κόμματος και άλλη η συνειδητή ισοπέδωση των πάντων, η προπαγάνδα ότι πίσω απ' όλα τα δεινά του τόπου αυτού βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. «Λόμπι της δραχμής», ισλαμοποίηση της χώρας, «μπαχαλάκηδες», τρομοκρατία... Όταν δεν έχεις στοιχεία, για να ενοχοποιήσεις κάποιον, τότε απλά «κατασκευάζεις» ενόχους και δείχνεις με το δάχτυλο «αόρατους» εχθρούς. Καλλιεργώντας, άλλωστε, ένα κλίμα φόβου, ελπίζεις ότι θα «μαντρώσεις» και εκείνους που επιμένουν να αντιστέκονται και να φωνάζουν. Τόσες και τόσες κυβερνήσεις -και όχι μόνο στην Ελλάδα- το έκαναν, γιατί όχι και η σημερινή;

Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω... Αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, λίγο πριν την περσινή διπλή εκλογική αναμέτρηση, θα διαπιστώσει ότι πολλοί -πολιτικά πρόσωπα, media και άλλοι- ζητούσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του να «ωριμάσουν», να επιδείξουν ένα πιο κυβερνητικό προφίλ, αν θέλουν να ανέβουν κάποια στιγμή στην εξουσία. Και τώρα που ο Τσίπρας συναντά τον Σόιμπλε στο Βερολίνο και μεταβαίνει στις ΗΠΑ για επαφές και συνομιλίες, είναι οι ίδιοι που τον κατηγορούν ότι ρίχνει... νερό στο κρασί του και αποκηρύσσει τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Είναι οι ίδιοι που «ξεσπαθώνουν», επειδή μία δημοσκόπηση έφερε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μισή μονάδα πίσω από τη ΝΔ...

Είναι οι ίδιοι, ακόμη, που «είδαν» τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βγαίνει νικητής από την προσωπική του «μονομαχία» με τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, μόνο και μόνο επειδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφώς πιο ήπιος στην προσέγγισή του, αλλά με τεκμηριωμένες θέσεις και ερωτήσεις, την ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ένας «μαινόμενος ταύρος», που ξιφουλκούσε κατά πάντων, ανεβάζοντας στα ύψη τα... ντεσιμπέλ της αντιπαράθεσης. Ξεχνούν ίσως ότι «ο γάτος σκούζει, όταν είναι από πάνω», όπως λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Και, για να το λέει ο λαός, κάτι παραπάνω θα ξέρει...

Είναι οι ίδιοι, λοιπόν, που αίφνης «ενοχλούνται» από το ηγετικό και σοβαρό προφίλ που επιχειρεί να χτίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Και επιμένουν να του επιτίθενται, συνεχίζοντας να χαρακτηρίζουν την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΧΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση ως ένα συγκυριακό φαινόμενο, που αποδίδεται στην κοινωνική δυσαρέσκεια. Μα, η κοινωνική δυσαρέσκεια από τα δυσβάσταχτα μέτρα είναι εδώ, μπροστά μας, είναι «χειροπιαστή», δεν μπορείς να την αγνοήσεις και θα κρατήσει χρόνια, όσο θα εφαρμόζονται πολιτικές εις βάρος του λαού. Δεν πρόκειται να «ξεθυμάνει». Γιατί λοιπόν είναι κακό να «επενδύει» ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική δυσαρέσκεια;

Θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή, να «πουλήσει» ιδεολογία; Και ποια ακριβώς ιδεολογία; Αυτήν που έφερε τρία κόμματα με εκ διαμέτρου αντίθετες καταβολές, σε μια... αναγκαστική συγκατοίκηση, με μόνο κοινό στόχο την εφαρμογή αποτυχημένων και ανάλγητων πολιτικών και τη συγκάλυψη κάθε «σκιάς» του παρελθόντος; Αυτό μας λένε; Εάν ναι, τότε λυπάμαι, αλλά ευχαριστώ... Δεν θα πάρω...

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Ψέμματα και υποκρισία

Όπως έχουμε ξανακάνει και παλιότερα έτσι και τώρα θα γυρίσουμε πίσω το χρόνο αναζητώντας δηλώσεις μέγαλων πολιτικών προσώπων (εδώ γελάμε) για να κρίνουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων τους με την πάροδο του χρόνου. Τα αποτέλεσματα αυτής της αναζήτησης είναι εντυπωσιακά αφού μέσα σε 5' λεπτά βρήκαμε τις παρακάτω δηλώσεις!

Αντώνης Σαμαράς: Το μνημόνιο ήταν ολέθριo σφάλμα και δεν πέφτουμε σε παγίδες τύπου Μνημόνιο ή τανκς! Πριν αλλέκτωρ λαλήσει άρχισε ο ίδιος τις απειλές και τους εκφοβισμούς!



Άδωνις Γεωργιάδης: Η άποψη του Αδωνη πριν μπει στη Νέα Δημοκρατία για το κόμμα, το Σαμαρά και το Φαήλο

H Βίλα των οργίων, του Άλκη Γαλδαδά

Πέρασα παραμονή των Χριστουγέννων έξω από το παλιό 2ο Γυμνάσιο, Χέυδεν και Αχαρνών, που από το 1990 και επί 23 χρόνια ήταν γνωστό και σαν «Βίλα Αμαλία». Στην πόρτα και στο πεζοδρόμιο ακροβολισμένοι στεκόταν άνδρες των Μ.Α.Τ., σοβαροί και αμίλητοι όπως ταίριαζε στην περίσταση ενώ η παρουσία και ενός ανώτερου αξιωματικού της Αστυνομίας μπόλιαζε την ατμόσφαιρα με ακόμη περισσότερη επισημότητα και σιγουριά. Ακριβώς δίπλα τους μερικοί κάτοικοι, προφανώς ανακουφισμένοι κι αυτοί από το τέλος της κατάληψης, συζητούσαν ειρηνικά μαζί με κάτι ωραία παιδιά, το παντελόνι να μπαίνει μέσα στο καλο-γιαλισμένο μαύρο μποτάκι αλλά να το αγκαλιάζει κιόλας πέφτοντας με χάρη εκεί λίγο πιο πάνω από τον αστράγαλο, μαύρο φανελάκι, μαύρο και δερμάτινο υπέροχο μπουφάν, οπωσδήποτε μαύρα γυαλιά, περιποιημένο κοντό μαύρο μαλλί και ύφος να το φοβάσαι πριν καν πλησιάσεις και ακούσεις τι έλεγαν.

Μέσα σε λίγα μέτρα έβλεπες  την καινούρια και υγιή Ελλάδα που επιτέλους αναδύεται. Είχε ψυχρούλα καθώς ο ήλιος έφευγε αλλά εγώ κρατιόμουν ζεστός από αυτά που έβλεπα. Απομακρύνθηκα ενώ οι ενοχές άρχισαν να με κυνηγούν. Είχα κι εγώ περάσει μερικές φορές από τη Βίλα Αμαλία, δεν κρατήθηκα μάλιστα και μπήκα και μέσα. Κάποιο καλοκαίρι ανείπωτης μπατιροσύνης πήγαινα και έβλεπα δωρεάν κινηματογράφο. Ένα καραβόπανο τεντωμένο χάρη σε διάφορα μεγάλης φαντασίας δεσίματα στα γύρω δέντρα και εμείς καθισμένοι σε σκληρούς ξύλινους πάγκους ρουφώντας λίγη μπίρα αν είχαμε λεφτά, να βλέπουμε ωραίες ταινίες. Θυμάμαι μια ήταν το γιαπωνέζικο Battle Royal, που μια τάξη μαθητών την αμολούν σε ένα νησί και αρχίζουν να εξοντώνουν ο ένας τον άλλον μέχρι να μείνει μόνον ένας, ο νικητής της θανάσιμης αυτής αναμέτρησης. (Χρόνια αργότερα στη Νορβηγία ο ακροδεξιός Μπρέιβικ «έπαιξε» μόνος του το έργο εξοντώνοντας σε ένα νησί της χώρας του όσους μπόρεσε περισσότερους). Κι εμείς θα το κάνουμε εδώ σε λίγο, τόσα νησιά έχουμε.

Τώρα οι εφημερίδες και τα υπόλοιπα. Μέσα μας είπαν μιαν άλλη ιστορία για την κατάληψη στη Βίλα Αμαλία. Έγινε καταγγελία για ναρκωτικά και η αστυνομία έκανε το καθήκον της, όπως το κάνει σε κάθε καταγγελία (που συνοδεύεται από διαταγή του κ. Σαμαρά). Μπήκαν νωρίς το πρωί, έπιασαν τους οκτώ που είχαν κοιμηθεί στο κτήριο, ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων. Κι αυτοί πάλι, να κοιμούνται  χωρίς να έχουν πάρει την άδεια γι’ αυτό από τον κ. Καμίνη; Δήμαρχε καλά τους έκαναν και από ό,τι κατάλαβα δεν διαφωνείς. Άλλωστε ακριβώς την προηγούμενη ημέρα, στις 19.12, μάθαμε πως η Standard and Poor’s από Επιλεκτική Χρεοκοπία, δηλαδή κατάσταση-πάτος ανέβασε την Ελλάδα στο Β-. Δεν μπορεί να είναι μεταξύ τους άσχετα τα δυο αυτά συμβάντα. Τελικά είναι αλήθεια πως οι ξένοι έχουν πάντα τις καλύτερες πληροφορίες.