Μην είδε κανείς τον Αλέξη Τσίπρα να πυροβολεί με καλάσνικοφ τα γραφεία
της ΝΔ; Μην τον είδε να συναντά μυστικά τον Οσάμα μπιν Λάντεν (κι ας
είναι νεκρός ο πρώην αρχηγός της Αλ Κάιντα, ποιος ασχολείται με
λεπτομέρειες...); Μήπως ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του
ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται υπογείως για
την αποσταθεροποίηση του ελληνικού κράτους, πάνω που άρχισε η ανάκαμψη
και ο πολίτης ευημερεί -ή έτσι, τουλάχιστον, προσπαθούν να μας πείσουν;
Δεν το νομίζω...
Τότε γιατί, αίφνης, και ενώ όλα όσα κάνει η τρικομματική κυβέρνηση, είναι καλώς καμωμένα, χρειάζεται να ανακαλυφθεί ένας «εχθρός»; Από που προκύπτει, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της βίας, ώστε να καλείται καθημερινά από τις αρμόδιες αρχές, να καταδικάσει ακόμα και το... γκαζάκι που άναψε μια νοικοκυρά, για να ψήσει ελληνικό καφέ; Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ' εξοχήν ένα κόμμα, που υποστηρίζει τα κοινωνικά κινήματα και τάσσεται στο πλευρό των ενεργών πολιτών, που αντιτίθενται στο πολιτικό κατεστημένο. Αυτό σημαίνει ότι είναι αυτομάτως και υπέρ της βίας; Ποιας βίας; Αυτής που προέρχεται από τη χαμηλότερη κοινωνική διαστρωμάτωση, ως αντίδραση σε πολιτικές που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πάνω στον ταλαιπωρημένο Έλληνα, από το ίδιο, επί σειρά δεκαετιών, πολιτικό καθεστώς;
Είναι άλλο πράγμα η κριτική απέναντι στις θέσεις και τις προτάσεις ενός πολιτικού κόμματος και άλλη η συνειδητή ισοπέδωση των πάντων, η προπαγάνδα ότι πίσω απ' όλα τα δεινά του τόπου αυτού βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. «Λόμπι της δραχμής», ισλαμοποίηση της χώρας, «μπαχαλάκηδες», τρομοκρατία... Όταν δεν έχεις στοιχεία, για να ενοχοποιήσεις κάποιον, τότε απλά «κατασκευάζεις» ενόχους και δείχνεις με το δάχτυλο «αόρατους» εχθρούς. Καλλιεργώντας, άλλωστε, ένα κλίμα φόβου, ελπίζεις ότι θα «μαντρώσεις» και εκείνους που επιμένουν να αντιστέκονται και να φωνάζουν. Τόσες και τόσες κυβερνήσεις -και όχι μόνο στην Ελλάδα- το έκαναν, γιατί όχι και η σημερινή;
Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω... Αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, λίγο πριν την περσινή διπλή εκλογική αναμέτρηση, θα διαπιστώσει ότι πολλοί -πολιτικά πρόσωπα, media και άλλοι- ζητούσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του να «ωριμάσουν», να επιδείξουν ένα πιο κυβερνητικό προφίλ, αν θέλουν να ανέβουν κάποια στιγμή στην εξουσία. Και τώρα που ο Τσίπρας συναντά τον Σόιμπλε στο Βερολίνο και μεταβαίνει στις ΗΠΑ για επαφές και συνομιλίες, είναι οι ίδιοι που τον κατηγορούν ότι ρίχνει... νερό στο κρασί του και αποκηρύσσει τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Είναι οι ίδιοι που «ξεσπαθώνουν», επειδή μία δημοσκόπηση έφερε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μισή μονάδα πίσω από τη ΝΔ...
Είναι οι ίδιοι, ακόμη, που «είδαν» τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βγαίνει νικητής από την προσωπική του «μονομαχία» με τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, μόνο και μόνο επειδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφώς πιο ήπιος στην προσέγγισή του, αλλά με τεκμηριωμένες θέσεις και ερωτήσεις, την ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ένας «μαινόμενος ταύρος», που ξιφουλκούσε κατά πάντων, ανεβάζοντας στα ύψη τα... ντεσιμπέλ της αντιπαράθεσης. Ξεχνούν ίσως ότι «ο γάτος σκούζει, όταν είναι από πάνω», όπως λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Και, για να το λέει ο λαός, κάτι παραπάνω θα ξέρει...
Είναι οι ίδιοι, λοιπόν, που αίφνης «ενοχλούνται» από το ηγετικό και σοβαρό προφίλ που επιχειρεί να χτίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Και επιμένουν να του επιτίθενται, συνεχίζοντας να χαρακτηρίζουν την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΧΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση ως ένα συγκυριακό φαινόμενο, που αποδίδεται στην κοινωνική δυσαρέσκεια. Μα, η κοινωνική δυσαρέσκεια από τα δυσβάσταχτα μέτρα είναι εδώ, μπροστά μας, είναι «χειροπιαστή», δεν μπορείς να την αγνοήσεις και θα κρατήσει χρόνια, όσο θα εφαρμόζονται πολιτικές εις βάρος του λαού. Δεν πρόκειται να «ξεθυμάνει». Γιατί λοιπόν είναι κακό να «επενδύει» ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική δυσαρέσκεια;
Θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή, να «πουλήσει» ιδεολογία; Και ποια ακριβώς ιδεολογία; Αυτήν που έφερε τρία κόμματα με εκ διαμέτρου αντίθετες καταβολές, σε μια... αναγκαστική συγκατοίκηση, με μόνο κοινό στόχο την εφαρμογή αποτυχημένων και ανάλγητων πολιτικών και τη συγκάλυψη κάθε «σκιάς» του παρελθόντος; Αυτό μας λένε; Εάν ναι, τότε λυπάμαι, αλλά ευχαριστώ... Δεν θα πάρω...
Τότε γιατί, αίφνης, και ενώ όλα όσα κάνει η τρικομματική κυβέρνηση, είναι καλώς καμωμένα, χρειάζεται να ανακαλυφθεί ένας «εχθρός»; Από που προκύπτει, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της βίας, ώστε να καλείται καθημερινά από τις αρμόδιες αρχές, να καταδικάσει ακόμα και το... γκαζάκι που άναψε μια νοικοκυρά, για να ψήσει ελληνικό καφέ; Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ' εξοχήν ένα κόμμα, που υποστηρίζει τα κοινωνικά κινήματα και τάσσεται στο πλευρό των ενεργών πολιτών, που αντιτίθενται στο πολιτικό κατεστημένο. Αυτό σημαίνει ότι είναι αυτομάτως και υπέρ της βίας; Ποιας βίας; Αυτής που προέρχεται από τη χαμηλότερη κοινωνική διαστρωμάτωση, ως αντίδραση σε πολιτικές που εφαρμόστηκαν και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πάνω στον ταλαιπωρημένο Έλληνα, από το ίδιο, επί σειρά δεκαετιών, πολιτικό καθεστώς;
Είναι άλλο πράγμα η κριτική απέναντι στις θέσεις και τις προτάσεις ενός πολιτικού κόμματος και άλλη η συνειδητή ισοπέδωση των πάντων, η προπαγάνδα ότι πίσω απ' όλα τα δεινά του τόπου αυτού βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. «Λόμπι της δραχμής», ισλαμοποίηση της χώρας, «μπαχαλάκηδες», τρομοκρατία... Όταν δεν έχεις στοιχεία, για να ενοχοποιήσεις κάποιον, τότε απλά «κατασκευάζεις» ενόχους και δείχνεις με το δάχτυλο «αόρατους» εχθρούς. Καλλιεργώντας, άλλωστε, ένα κλίμα φόβου, ελπίζεις ότι θα «μαντρώσεις» και εκείνους που επιμένουν να αντιστέκονται και να φωνάζουν. Τόσες και τόσες κυβερνήσεις -και όχι μόνο στην Ελλάδα- το έκαναν, γιατί όχι και η σημερινή;
Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω... Αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, λίγο πριν την περσινή διπλή εκλογική αναμέτρηση, θα διαπιστώσει ότι πολλοί -πολιτικά πρόσωπα, media και άλλοι- ζητούσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του να «ωριμάσουν», να επιδείξουν ένα πιο κυβερνητικό προφίλ, αν θέλουν να ανέβουν κάποια στιγμή στην εξουσία. Και τώρα που ο Τσίπρας συναντά τον Σόιμπλε στο Βερολίνο και μεταβαίνει στις ΗΠΑ για επαφές και συνομιλίες, είναι οι ίδιοι που τον κατηγορούν ότι ρίχνει... νερό στο κρασί του και αποκηρύσσει τις ριζοσπαστικές του θέσεις. Είναι οι ίδιοι που «ξεσπαθώνουν», επειδή μία δημοσκόπηση έφερε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μισή μονάδα πίσω από τη ΝΔ...
Είναι οι ίδιοι, ακόμη, που «είδαν» τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βγαίνει νικητής από την προσωπική του «μονομαχία» με τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, μόνο και μόνο επειδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφώς πιο ήπιος στην προσέγγισή του, αλλά με τεκμηριωμένες θέσεις και ερωτήσεις, την ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ένας «μαινόμενος ταύρος», που ξιφουλκούσε κατά πάντων, ανεβάζοντας στα ύψη τα... ντεσιμπέλ της αντιπαράθεσης. Ξεχνούν ίσως ότι «ο γάτος σκούζει, όταν είναι από πάνω», όπως λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Και, για να το λέει ο λαός, κάτι παραπάνω θα ξέρει...
Είναι οι ίδιοι, λοιπόν, που αίφνης «ενοχλούνται» από το ηγετικό και σοβαρό προφίλ που επιχειρεί να χτίσει ο Αλέξης Τσίπρας. Και επιμένουν να του επιτίθενται, συνεχίζοντας να χαρακτηρίζουν την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΧΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση ως ένα συγκυριακό φαινόμενο, που αποδίδεται στην κοινωνική δυσαρέσκεια. Μα, η κοινωνική δυσαρέσκεια από τα δυσβάσταχτα μέτρα είναι εδώ, μπροστά μας, είναι «χειροπιαστή», δεν μπορείς να την αγνοήσεις και θα κρατήσει χρόνια, όσο θα εφαρμόζονται πολιτικές εις βάρος του λαού. Δεν πρόκειται να «ξεθυμάνει». Γιατί λοιπόν είναι κακό να «επενδύει» ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική δυσαρέσκεια;
Θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή, να «πουλήσει» ιδεολογία; Και ποια ακριβώς ιδεολογία; Αυτήν που έφερε τρία κόμματα με εκ διαμέτρου αντίθετες καταβολές, σε μια... αναγκαστική συγκατοίκηση, με μόνο κοινό στόχο την εφαρμογή αποτυχημένων και ανάλγητων πολιτικών και τη συγκάλυψη κάθε «σκιάς» του παρελθόντος; Αυτό μας λένε; Εάν ναι, τότε λυπάμαι, αλλά ευχαριστώ... Δεν θα πάρω...
Πηγή: Βασ. Αναστασόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου