Ένα ποίημα για να βγούμε από την κρίση

To ποίημα που ακολουθεί είναι του Σπύρου Γραμμένου. Συμβολισμοί σύμφωνα με τον ίδιο δεν υπάρχουν αφου το όνομα Γιωργάκης μπορεί στις μέρες μας να αντικατασταθεί επάξια από αρκετά άλλα. Αφορμή για αυτό το ποίημα στάθηκε η δήλωση ενός συμπολίτη μας που είπε: "Δίνω κι εγώ ένα μισθό να σωθεί η χώρα", ενώ ήταν άνεργος. Ακολουθεί το ποίημα αλλά και η απαγγελία από τον ίδιο το Σπύρο.

Χέζομαι και γράφω για το Γιωργάκη*

Δίνω κι εγώ ένα μισθό για να σωθεί η χώρα

σου δίνω και το σύνθημα Γιωργάκη μας προχώρα

έχω έναν υπολογιστή, τηλέφωνο, κιθάρα,

έχω και μια μηχανή, ψαλίδια, μια τσατσάρα

Αν είναι να γλιτώσουμε γρήγορα από την κρίση

αφού εγώ τα έφαγα ας φάω το γαμήσι

να κάτσω εγώ στα τέσσερα να έρθετε από πίσω

και αν πονέσω κράτα με και θα το συνηθίσω

Ανέβασε το ΦΠΑ, βάλε έμμεσους φόρους

γάμα το ασφαλιστικό και ψάξε κι άλλους πόρους

στη σύνταξη να βγαίνουμε μετά το θάνατο μας,

κι όποιος θα ζήσει πιο πολύ, μετά τα εβδομήντα,

να 'ναι με χρονοχρέωση η ώρα 1,50

Εύγα στην τηλεόραση, και τρομοκράτησε μας

καν τον φτωχό φτωχότερο, Γιωργάκη τέλειωσε μας

αν δεν πληρώσουμε εμείς, ποιός θα τα πληρώσει;

ο πλούσιος που μάτωσε για να μας ξελασπώσει;

Γιωργάκη σε παρακαλώ, πριν κλείσω αυτό το ποίημα

ορκίσου ρε γαμώτη μου πως θα 'μαι εγώ το θύμα

πως άσπρη μέρα δεν θα δω, ανάσα δεν θα πάρω

πως δεν θα έχω χρήματα να δώσω ούτε στο χάρο

Κι εσύ που είσαι εκεί ψηλά στο Μέγαρο Μαξίμου

να είσαι πάντοτε καλά και πρόσεχε ψυχή μου

γιατί ο Δεκέμβρης πέρασε όμως έρχεται κι άλλος

κι εκείνος θα 'ναι δύσκολος κι ακόμα πιο μεγάλος

ΥΓ: Μπορείτε να δοκιμάστε και το Αντωνάκη ή το Βαγγελάκη χωρίς να αλλάξει το νόημα