Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

United we stand

Πολλές φορές τα πράγματα στη ζωή μας δεν τα καθορίζουμε εμείς οι ίδιοι. Οσο κι αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου κάποιες φορές ότι τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο είναι μερικές περιπτώσεις που η λογική χάνεται.

O Αλέξανδρος Τζιαβάρας δεν ήταν εκ γενετής τυχερός. Η ύπουλη νόσος Wilson του είχε διαμορφώσει τη ζωή, αλλά ο ίδιος, άριστος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ήξερε ότι ο άνθρωπος κινεί και...βουνό, αν χρειαστεί. 

Όταν ο Αλέξανδρος ήταν 2 ετών, ο 9χρονος αδερφός του Γιάννης πέθανε από την ίδια ασθένεια.

Χρόνια αργότερα όταν ο Αλέξανδρος ήταν κοντά στην ίδια ηλικία, το 1994, έφτασε πολύ κοντά να χάσει και ο ίδιος τη ζωή του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Bupa Cromwell στο Λονδίνο όπου με τις ενέργειες των εκεί γιατρών απετράπη οριακά το μοιραίο.

Έκτοτε αντιμετωπίζει τα συμπτώματα της νόσου Wilson όπως δυσκαμψία και βραδυκινησία με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και συχνές ποικίλες εξετάσεις.

Στις 29 Νοέμβρη 2011 εισήχθη στο Λαϊκό Νοσοκομείο για εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν πως υπήρχε σοβαρή επιδείνωση στο συκώτι. Την επόμενη μέρα οι γιατροί του Λαϊκού Νοσοκομείου σήκωσαν τα χέρια ψηλά, θεωρώντας πως αδυνατούσαν να τον βοηθήσουν περαιτέρω.

Την 1η Δεκέμβρη μεταφέρθηκε, ετοιμοθάνατος, στην πανεπιστημιακή κλινική του Essen, στη Γερμανία, ώστε να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Στις 3 Δεκεμβρίου βρέθηκε μόσχευμα και την ίδια μέρα εγχειρίστηκε.


O αδερφός του λέει:
Εκεί λοιπόν ξεκινά ο Γολγοθάς μας. Ο αδελφός μου είναι άριστος φοιτητής του ΑΣΟΕΕ, αλλά δεν είχε δημόσια ασφάλεια, αφού δεν εργαζόταν. Του είχαμε κάνει μια ιδιωτική, που κάλυπτε το 80% των εξόδων νοσηλείας του στο εξωτερικό, αλλά δεν κάλυπτε το ενδεχόμενο διακομιδής του σε χώρα του εξωτερικού!
Τότε, αποφασίζω εγώ να σηκώσω το τηλέφωνο και να πάρω τη 2η μου οικογένεια, τα παιδιά της Θύρας 7. Εκεί υπήρξε καταλυτική παρέμβαση όλων των παιδιών της Θύρας 7, αλλά του προέδρου του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη. Ήταν ο πρόεδρος που παρενέβη δυναμικά και ζήτησε την ανθρωπιστική βοήθεια για τον αδερφό μου, που μετρούσε πλέον ώρες.
Υπήρξε βέβαια και σημαντική παρέμβαση του κυρίου Λοβέρδου, τον οποίο και ευχαριστώ, ο οποίος έβαλε την υπογραφή του και έτσι την Πέμπτη, στις 19.00. Ο Αλέξανδρος πέταξε με C-130, μαζί με τον πατέρα μου και την αδερφή μου, για τη Γερμανία.
Και εκεί όμως νιώσαμε νέο εφιάλτη. Την Παρασκευή το πρωί, οι Γερμανοί μας είπαν να τον χαιρετήσουμε, αφού επιδεινώθηκε δραματικά η υγεία του. Είπαν μάλιστα στον πατέρα μου να κάνει γρήγορα, αφού είχε, βάσει των μηχανικών ενδείξεων, το πολύ ένα τέταρτο ζωής!
Τότε, ο πατέρας μου μπαίνει στην εντατική και λέει στον Αλέξανδρο να κρατηθεί, γιατί είναι θέμα ωρών να έρθει το μόσχευμα και να γίνει καλά. Και τότε, το λέω και ανατριχιάζω, βλέπουν οι Γερμανοί την εσωτερική δύναμη του ανθρώπου. Οι δείχτες του αρχίζουν και βελτιώνονται και ο Αλέξανδρος κρατιέται στη ζωή.
Στις 2.30 τα ξημερώματα, μαθαίνουμε ξαφνικά ότι βρέθηκε μόσχευμα στην Κροατία, οι Γερμανοί κινητοποιούν το μηχανισμό τους και στις 07.30 φτάνει στο Έσεν. Μετά από επέμβαση 6 ωρών, ο Αλέξανδρος είχε κάνει τη μεταμόσχευση και τώρα ζει”.
Σε τι κατάσταση βρίσκεται τώρα o “γενναίος Αλέξανδρος”;
“Καταρχήν, θα πρέπει να παραμείνει 3 μήνες τουλάχιστον εκεί πέρα για να δουν οι γιατροί πώς αποδέχεται το μόσχευμα ο οργανισμός του. Σκέψουν ότι τα νεφρά ξεκίνησαν να επαναλειτουργούν μόλις χθες, αφού αν σταματούσαν, θα είχαμε άλλο ένα μεγάλο εμπόδιο. Ευτυχώς όμως, όλα πήγαν καλά και είμαστε αισιόδοξοι”.

Η οικογένεια χρειάζεται οικονομικά τη βοήθεια όλων μας. Ακόμα και αυτοί που δεν μπορούν να προσφέρουν οικονομικά μπορούν απλά να προωθήσουν αυτό το link σε όσο το δυνατον περισσότερο κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες:

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου